  | ŽalmyBiblia - Sväté písmo(VUL - Latinský - Nova Vulgata) | Ž 147, 1-20 |
1 Ž 147, 1 ALLELUIA. Laudate Dominum, quoniam bonum est psallere Deo nostro, quoniam iucundum est celebrare laudem. 2 Ž 147, 2 Aedificans Ierusalem Dominus, dispersos Israelis congregabit. 3 Ž 147, 3 Qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum; 4 Ž 147, 4 qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocat. 5 Ž 147, 5 Magnus Dominus noster et magnus virtute, sapientiae eius non est numerus. 6 Ž 147, 6 Sustentat mansuetos Dominus, humilians autem peccatores usque ad terram. 7 Ž 147, 7 Praecinite Domino in confessione, psallite Deo nostro in cithara. 8 Ž 147, 8 Qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus fenum et herbam servituti hominum. 9 Ž 147, 9 Qui dat iumentis escam ipsorum et pullis corvorum invocantibus eum. 10 Ž 147, 10 Non in fortitudine equi delectatur, nec in tibiis viri beneplacitum est ei. 11 Ž 147, 11 Beneplacitum est Domino super timentes eum et in eis, qui sperant super misericordia eius. 12 Ž 147, 12 Lauda, Ierusalem, Dominum; collauda Deum tuum, Sion. 13 Ž 147, 13 Quoniam confortavit seras portarum tuarum, benedixit filiis tuis in te. 14 Ž 147, 14 Qui ponit fines tuos pacem et adipe frumenti satiat te. 15 Ž 147, 15 Qui emittit eloquium suum terrae, velociter currit verbum eius. 16 Ž 147, 16 Qui dat nivem sicut lanam, pruinam sicut cinerem spargit. 17 Ž 147, 17 Mittit crystallum suam sicut buccellas; ante faciem frigoris eius quis sustinebit? 18 Ž 147, 18 Emittet verbum suum et liquefaciet ea, flabit spiritus eius, et fluent aquae. 19 Ž 147, 19 Qui annuntiat verbum suum Iacob, iustitias et iudicia sua Israel. 20 Ž 147, 20 Non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis. ALLELUIA.
| | | Ž 147, 1-20 |
Verš 1
ALLELUIA. Laudate Dominum, quoniam bonum est psallere Deo nostro, quoniam iucundum est celebrare laudem.
Ž 33:1 - Exsultate, iusti, in Domino; rectos decet collaudatio.
Verš 3
Qui sanat contritos corde et alligat plagas eorum;
Ex 15:26 - dicens: “ Si audieris vocem Domini Dei tui et, quod rectum est coram eo, feceris et oboedieris mandatis eius custodierisque omnia praecepta illius, cunctum languorem, quem posui in Aegypto, non inducam super te: Ego enim Dominus sanator tuus ”.
Jób 5:18 - Quia ipse vulnerat et medetur, percutit, et manus eius sanabunt.
Verš 4
qui numerat multitudinem stellarum et omnibus eis nomina vocat.
Iz 40:26 - Levate in excelsum oculos vestros et videte: Quis creavit haec? Qui educit in numero militiam eorum et omnes ex nomine vocat; prae multitudine fortitudinis et roboris virtutisque eius neque unum deest.
Verš 8
Qui operit caelum nubibus et parat terrae pluviam. Qui producit in montibus fenum et herbam servituti hominum.
Oz 2:21 - Et sponsabo te mihi in sempiternum; et sponsabo te mihi in iustitia et iudicio et in misericordia et miserationibus.
Jób 38:26 - ut plueret super terram absque homine, in deserto, ubi nullus mortalium commoratur,
Ž 104:14 - Producis fenum iumentis et herbam servituti hominum, educens panem de terra
Verš 15
Qui emittit eloquium suum terrae, velociter currit verbum eius.
Ž 33:9 - Quoniam ipse dixit, et facta sunt, ipse mandavit, et creata sunt.
Verš 20
Non fecit taliter omni nationi et iudicia sua non manifestavit eis. ALLELUIA.
Sk 14:16 - Qui in praeteritis generationibus permisit omnes gentes ambulare in viis suis;
Z 147 - Vulgáta rozdeľuje tento žalm na dva: 146 a 147.
Z 147,2 - "Stavia Jeruzalem" naznačuje, že žalm vznikol, keď exulanti po návrate zo zajatia obnovovali sväté mesto.
Z 147,9 - Žalmista spomína "mladé havrany". V minulosti bola všeobecná mienka, že havrany vyhadzujú svoje mláďatá z hniezda. Pán sa stará o všetko, čo stvoril.
Z 147,10 - Pán chce, aby sa aj človek naň spoliehal.
Z 147,13 - Pán "upevnil závory tvojich brán", tieto slová naznačujú, že mesto je obnovené a že Izraeliti žijú v istote, pokoji a blahobyte (Neh 2,11 -7,3), keď vzniká druhá časť žalmu.
Z 147,16-18 - Na Božie slovo prichádza sneh, srieň, kamenec, mráz. Lež na jeho jediné slovo sa rozpúšťa sneh a ľad a prichádza jar (Jób 37,6 n.; 38,29 n.; Iz 1,18). Možno to chápať ako metaforu, ktorou chcel žalmista naznačiť, ako rýchlo Pán zmenil osud svojho ľudu.
