Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(VUL - Latinský - Nova Vulgata)

Ž 144, 1-15

1 David. Benedictus Dominus, adiutor meus, qui docet manus meas ad proelium et digitos meos ad bellum. 2 Misericordia mea et fortitudo mea, refugium meum et liberator meus; scutum meum, et in ipso speravi, qui subdit populum meum sub me. 3 Domine, quid est homo, quod agnoscis eum, aut filius hominis, quod reputas eum? 4 Homo vanitati similis factus est, dies eius sicut umbra praeteriens. 5 Domine, inclina caelos tuos et descende; tange montes, et fumigabunt. 6 Fulgura coruscationem et dissipa eos; emitte sagittas tuas et conturba eos. 7 Emitte manum tuam de alto; eripe me et libera me de aquis multis, de manu filiorum alienigenarum, 8 quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera mendacii. 9 Deus, canticum novum cantabo tibi, in psalterio decachordo psallam tibi, 10 qui das salutem regibus, qui redimis David servum tuum de gladio maligno. 11 Eripe me et libera me de manu filiorum alienigenarum, quorum os locutum est vanitatem, et dextera eorum dextera mendacii. 12 Filii nostri sicut novellae crescentes in iuventute sua; filiae nostrae sicut columnae angulares, sculptae ut structura templi. 13 Promptuaria nostra plena, redundantia omnibus bonis; oves nostrae in milibus innumerabiles in campis nostris, 14 boves nostrae crassae. Non est ruina maceriae neque egressus neque clamor in plateis nostris. 15 Beatus populus, cui haec sunt; beatus populus, cui Dominus est Deus.

Verš 1

David. Benedictus Dominus, adiutor meus, qui docet manus meas ad proelium et digitos meos ad bellum.

2Sam 22:35 - docens manus meas ad proelium, et tendunt arcum aereum brachia mea.

Ž 18:34 - qui perfecit pedes meos tamquam cervorum et super excelsa statuit me;

Verš 2

Misericordia mea et fortitudo mea, refugium meum et liberator meus; scutum meum, et in ipso speravi, qui subdit populum meum sub me.

2Sam 22:48 - Deus, qui das vindictas mihi et deicis populos sub me.

Ž 18:47 - Vivit Dominus, et benedictus Adiutor meus, et exaltetur Deus salutis meae.

Verš 3

Domine, quid est homo, quod agnoscis eum, aut filius hominis, quod reputas eum?

Jób 7:17 - Quid est homo, quia magnificas eum? Aut quid apponis erga eum cor tuum?

Ž 8:4 - Quando video caelos tuos, opera digitorum tuorum, lunam et stellas, quae tu fundasti,

Ž 31:7 - Odisti observantes vanitates supervacuas, ego autem in Domino speravi.

Heb 2:6 - Testatus est autem in quodam loco quis dicens: “ Quid est homo, quod memor es eius, aut filius hominis, quoniam visitas eum?

Verš 4

Homo vanitati similis factus est, dies eius sicut umbra praeteriens.

Ž 39:5 - Locutus sum in lingua mea: “ Notum fac mihi, Domine, finem meum; et numerum dierum meorum quis est, ut sciam quam brevis sit vita mea ”.

Ž 62:9 - Sperate in eo, omnis congregatio populi, effundite coram illo corda vestra; Deus refugium nobis.

Jób 8:9 - Hesterni quippe sumus et ignoramus, quoniam sicut umbra dies nostri sunt super terram.

Jób 14:2 - Qui quasi flos egreditur et arescit et fugit velut umbra et non permanet.

Ž 102:11 - a facie irae et increpationis tuae, quia elevans allisisti me.

Verš 5

Domine, inclina caelos tuos et descende; tange montes, et fumigabunt.

Ž 18:9 - Ascendit fumus de naribus eius, et ignis de ore eius devorans; carbones succensi processerunt ab eo.

Ž 18:7 - In tribulatione mea invocavi Dominum et ad Deum meum clamavi; exaudivit de templo suo vocem meam, et clamor meus in conspectu eius introivit in aures eius.

Ž 104:32 - Qui respicit terram et facit eam tremere, qui tangit montes, et fumigant.

Verš 6

Fulgura coruscationem et dissipa eos; emitte sagittas tuas et conturba eos.

2Sam 22:8 - Commota est et contremuit terra; fundamenta caelorum concussa sunt et conquassata, quoniam iratus est.

Ž 18:14 - Et intonuit de caelo Dominus, et Altissimus dedit vocem suam: grando et carbones ignis.

1Sam 7:10 - Factum est autem cum Samuel offerret holocaustum, Philisthim iniere proelium contra Israel. Intonuit autem Dominus fragore magno in die illa super Philisthim et exterruit eos, et caesi sunt a facie Israel.

Z 144 - Prvá časť žalmu (1-11) je poskladaná z iných žalmov, najmä z 8, 18, 33, 104.

Z 144,1-2 - Kráľ Dávid je pred bojom. Vie však, že ak Pán nebude pomáhať a ak on nezlomí nepriateľa, všetko úsilie by bolo daromné.

Z 144,5-6 - Dúfa, že Pán mimoriadnym spôsobom zasiahne na ochranu svojho ľudu. Má sa to stať za pomoci búrky, v ktorej Pán prejavoval svoju moc a hrôzu.

Z 144,7 - Prívaly, veľké vody sú vo Svätom písme symbolom veľkého nebezpečenstva (Ž 18,17).

Z 144,8 - "Krivoprísažná pravica", pars pro toto, označuje tých, čo falošne a skrivodlivo prisahali. Pri prísahe zdvíhali pravú ruku (Ž 137,5).

Z 144,12-15 - Žalmista prosí o požehnanie, pokoj a blahobyt pre svoj národ.