| ŽalmyBiblia - Sväté písmo(POL - Poľský - Gdańska) | Ž 104, 1-35 |
1 (POL) Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
2 (POL) Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
3 (POL) Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
4 (POL) Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
5 (POL) Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
6 (POL) Przepaścią jako szatą przyodziałeś ją był, tak, że wody stały nad górami.
7 (POL) Na zgromienie twojerozbiegły się, a na głos pogromu twego prędko zuciekały.
8 (POL) Wstąpiły góry, zniżyły się doliny na miejsce, któreś im założył.
9 (POL) Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.
10 (POL) Który wypuszczasz źródła po dolinach, aby płynęły między górami,
11 (POL) A napój dawały wszystkiemu zwierzowi polnemu; a z nich gaszą leśne osły pragnienie swoje.
12 (POL) Przy nich mieszka ptastwo niebieskie, a z pośród gałązek głos wydaje.
13 (POL) Który pokrapiasz góry z pałaców swoich, aby się z owoców spraw twoich nasycała ziemia.
14 (POL) Za twoją sprawą rośnie trawa dla bydła, a zioła na pożytek człowieczy; ty wywodzisz chleb z ziemi:
15 (POL) I wino, które uwesela serce człowiecze, od którego się lśni twarz jako od oleju; i chleb, który zatrzymuje żywot ludzki.
16 (POL) Nasycone bywają i drzewa Pańskie, i cedry Libanu, których nasadził;
17 (POL) Na których ptaki gniazda swe mają, i bocian na jedlinach ma dom swój.
18 (POL) Góry wysokie dzikim kozom, a skały są ucieczką królikom.
19 (POL) Uczynił miesiąc dla pewnych czasów, a słońce zna zachód swój.
20 (POL) Przywodzisz ciemność, i bywa noc, w którą wychodzą wszystkie zwierzęta leśne.
21 (POL) Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
22 (POL) Lecz gdy słońce wznijdzie, zaś się zgromadzają, i w jamach swoich kładą się.
23 (POL) Tedy wychodzi człowiek do roboty swojej, i do pracy swojej aż do wieczora.
24 (POL) O jakoż wielkie są sprawy twoje, Panie! te wszystkie mądrześ uczynił, a napełniona jest ziemia bogactwem twojem.
25 (POL) W morzu zaś wielkiem i bardzo szerokiem, tam są płazy, którym nie masz liczby, i zwierzęta małe i wielkie.
26 (POL) Po niem okręty przechodzą, i wieloryb, któregoś ty stworzył, aby w niem igrał.
27 (POL) Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
28 (POL) Gdy im dajesz, zbierają; gdy otwierasz rękę twoję, nasycone bywają dobremi rzeczami.
29 (POL) Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
30 (POL) Gdy wysyłasz ducha twego, stworzone bywają, i odnawiasz oblicze ziemi.
31 (POL) Niechajże będzie chwała Pańska na wieki; niech się rozweseli Pan w sprawach swoich.
32 (POL) On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.
33 (POL) Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
34 (POL) O nim będzie wdzięczna mowa moja, a ja się rozweselę w Panu.
35 (POL) Oby byli wytraceni grzesznicy z ziemi, a niezbożnych aby już nie było! Błogosław, duszo moja! Panu. Halleluja.
| | Ž 104, 1-35 |
Verš 1
Błogosław, duszo moja! Panu. Panie, Boże mój! wielceś jest wielmożnym; chwałę i ozdobę przyoblokłeś.
Ž 103:1 - Psalm Dawidowy. Błogosław duszo moja Panu, i wszystkie wnętrzności moje imieniowi jego świętemu.
Ž 146:1 - Halleluja.
Verš 2
Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.
Gn 1:6 - Potem rzekł Bóg: Niech będzie rozpostarcie, w pośrodku wód, a niech dzieli wody od wód.
Jób 26:7 - Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem.
Verš 3
Któryś zasklepił na wodach pałace swoje; który używasz obłoków miasto wozów; który chodzisz na skrzydłach wiatrowych;
Ž 18:10 - Nakłonił niebios, i zstąpił, a ciemność była pod nogami jego.
Iz 19:1 - Brzemię Egiptu. Oto Pan jedzie na obłoku lekkim, i przyciągnie do Egiptu, a poruszą się bałwany Egipskie przed oblicznością jego, a serce Egipczan rozpłynie się w pośrodku ich.
Zjv 14:14 - I widziałem, a oto obłok biały; a na onym obłoku siedział podobny Synowi człowieczemu, który miał na głowie swojej koronę złotą, a w ręce swojej sierp ostry.
Verš 4
Który czynisz duchy posłami swymi; ty czynisz sługi swe ogniem pałającym.
Heb 1:7 - A zasię o Aniołach mówi: Który Anioły swoje czyni duchami, a sługi swoje płomieniem ognistym.
Verš 5
Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.
Jób 26:7 - Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem.
Jób 38:4 - Gdzieżeś był, kiedym Ja zakładał grunty ziemi? Powiedz, jeźliże nasz rozum.
Ž 24:2 - Bo on na morzu ugruntował ją, a na rzekach utwierdził ją.
Ž 78:69 - I wystawił sobie jako pałac wysoki świątnicę swoję, jako ziemię, którą ugruntował na wieki.
Verš 33
Będę śpiewał Panu za żywota mego; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Ž 63:4 - (Albowiem lepsze jest miłosierdzie twoje, niż żywot,) aby cię chwaliły wargi moje,
Ž 146:2 - Chwal, duszo moja! Pana. Chwalić będę Pana, pókim żyw; będę śpiewał Bogu memu, póki mię staje.
Verš 21
Lwięta ryczą do łupu, i szukają od Boga pokarmu swego.
Jób 38:39 -
Iz 31:4 - Bo tak rzekł Pan do mnie: Jako gdy ryczy lew, i szczenię lwie nad łupem swym, a choć zwoływają przeciwko niemu gromadę pasterzy, przecie się on wrzasku ich nie lęka, ani się korzy przed hukiem ich; tak Pan zastępów zstąpi, aby walczył o górę Syońską, i o pagórek jej.
Verš 27
Wszystko to na cię oczekuje, abyś im dał pokarm czasu swego.
Ž 145:15 - Oczy wszystkich w tobie nadzieję mają, a ty im dajesz pokarm ich czasu swojego.
Verš 29
Lecz gdy ukrywasz oblicze twoje, trwożą sobą; gdy odbierasz ducha ich, giną, i w proch się swój obracają.
Ž 30:7 - Rzekłem w szczęściu swojem: Nie będę poruszony na wieki.
Z 104 - V žalme máme chválospev na Boha, stvoriteľa vesmíru. Tento hymnus zachováva poriadok Gn 1,1 - 2,3.
Z 104,2 - "Nebesia rozpínaš ako stan". Vesmír sa tu aj inde v SZ opisuje podľa toho, ako sa javí navonok, nie podľa vnútornej povahy vecí (porov. Iz 40,22; Gn 1,6).
Z 104,3 - "Nad vodami", čiže nad nebeským oceánom (horné vody Gn 1,7).
Z 104,26 - Boh predvídal a chcel, aby po mori brázdili lode, aj ony sú potom koniec koncov jeho dielom.
Z 104,31 - "Nech sa teší Pán" - porov. Gn 1,31: "A Boh videl… a bolo to veľmi dobré."