Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Ž 84, 1-12

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Gittyt, synom Korego psalm. 2 O jako są miłe przybytki twoje, Panie zastępów! 3 Żąda i bardzo tęskni dusza moja do sieni Pańskich; serce moje i ciało moje pochutniwa sobie do Boga żywego. 4 Oto i wróbel znalazł sobie domek, i jaskółka gniazdo swoje, gdzie pokłada ptaszęta swe, u ołtarzów twoich, Panie zastępów, królu mój i Boże mój! 5 Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim; będą cię na wieki chwalić. Sela. 6 Błogosławiony człowiek, który ma siłę swoję w tobie, i w których sercu są drogi twoje. 7 Którzy idąc przez dolinę morwów, za źródło go sobie pokładają, i deszcz pożegnania przychodzi na nich. 8 I idą huf za hufem, a ukazują się przed Bogiem na Syonie. 9 O Panie, Boże zastępów! wysłuchaj modlitwę moję; przyjmij w uszy twe, o Boże Jakóbowy. Sela. 10 O Boże, tarczo nasza! obacz, a wejrzyj na oblicze pomazańca twego. 11 Albowiem lepszy jest dzień w sieniach twoich, niż gdzie indziej tysiąc; obrałem sobie raczej w progu siedzieć w domu Boga swego, niżeli mieszkać w przybytkach niezbożników. 12 Albowiem Pan Bóg jest słońcem i tarczą: tuć łaski i chwały Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności. Panie zastępów! błogosławiony człowiek, który ma nadzieję w tobie.

Verš 2

O jako są miłe przybytki twoje, Panie zastępów!

Ž 42:1 - Przedniejszemu śpiewakowi z synów Korego pieśń ćwicząca.

Ž 63:1 - Psalm Dawidowy, gdy był na puszczy Judzkiej.

Verš 12

Albowiem Pan Bóg jest słońcem i tarczą: tuć łaski i chwały Pan udziela, i nie odmawia, co jest dobrego, tym, którzy chodzą w niewinności. Panie zastępów! błogosławiony człowiek, który ma nadzieję w tobie.

Ž 2:12 - Pocałujcie syna, by się snać nie rozgniewał, i zginęlibyście w drodze, gdyby się najmniej zapaliła popędliwość jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają.

Ž 34:8 - Zatacza obóz Anioł Pański około tych, którzy się go boją, i wyrywa ich.

Z 84 - Žalmista je mimo hraníc vlasti, ďaleko od svätostánku.

Z 84,7 - Pútnici nepoznajú ťažkosti cesty, vedie ich túžba po Bohu a jeho svätyni. "Až pôjdu vyprahnutým údolím" (hebr. báká'), kde niet vody, ktorá by osviežila a prinavrátila stratenú silu, aj toto údolie je pre pútnikov požehnaným krajom, akoby ho zavlažil ranný dážď. "Ranný dážď" - je jesenný dážď v čase siatia. Tento dážď je veľmi užitočný, tvrdú zem mení na kyprú pôdu a dáva možnosť vzrastu bujnej vegetácii.

Z 84,10 - Pútnici, keď došli do chrámu, modlievali sa aj za "pomazaného", za kráľa.