Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Ž 107, 1-43

1 (POL) Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

2 (POL) Niech o tem powiedzą ci, których odkupił Pan, jako ich wykupił z ręki nieprzyjacielskiej,

3 (POL) A zgromadził ich z ziem, od wschodu i od zachodu, od północy i od morza.

4 (POL) Błądzili po puszczy, po pustyni bezdrożnej, miasta dla mieszkania nie znajdując.

5 (POL) Byli głodnymi i pragnącymi, aż w nich omdlewała dusza ich.

6 (POL) A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisku ich wyrywał ich;

7 (POL) I prowadził ich drogą prostą, aby przyszli do miasta, w któremby mieszkali.

8 (POL) Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi:

9 (POL) Iż napoił duszę pragnącą, a duszę zgłodniałą napełnił dobrami.

10 (POL) Którzy siedzą w ciemności i w cieniu śmierci, ściśnieni będąc nędzą i żelazem,

11 (POL) Przeto, że byli odpornymi wyrokom Bożym, a radą Najwyższego pogardzili;

12 (POL) Dla czego poniżył biedą serce ich; upadli, a nie był, ktoby ratował.

13 (POL) A gdy wołali do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawiał ich.

14 (POL) Wywodził ich z ciemności, i z cienia śmierci, a związki ich potargał.

15 (POL) Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

16 (POL) Przeto, że kruszy bramy miedziane, a zawory żelazne rąbie.

17 (POL) Szaleni dla drogi przewrotności swojej, i dla nieprawości swej utrapieni bywają.

18 (POL) Wszelki pokarm brzydzi sobie dusza ich, aż się przybliżają do bram śmierci.

19 (POL) Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.

20 (POL) Posyła słowo swe, i uzdrawia ich,a wybawia ich z grobu.

21 (POL) Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi;

22 (POL) I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

23 (POL) Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:

24 (POL) Ci widują sprawy Pańskie, i dziwy jego na głębi.

25 (POL) Jako jedno rzecze, wnet powstanie wiatr gwałtowny, a podnoszą się nawałności morskie.

26 (POL) Wstępują aż ku niebu, i zaś zstępują do przepaści, tak, iż się dusza ich w niebezpieczeństwie rozpływa.

27 (POL) Bywają miotani, a potaczają się jako pijany, a wszystka umiejętność ich niszczeje.

28 (POL) Gdy wołają do Pana w utrapieniu swojem, z ucisków ich wybawia ich.

29 (POL) Obraca burzę w ciszę, tak, że umilkną nawałności ich.

30 (POL) I weselą się, że ucichło; a tak przywodzi ich do portu pożądanego.

31 (POL) Niechajże wysławiają przed Panem miłosierdzie jego, a dziwne sprawy jego przed synami ludzkimi.

32 (POL) Niech go wywyższają w zgromadzeniu ludu, a w radzie starców niechaj go chwalą.

33 (POL) Obraca rzeki w pustynię, a potoki wód w suszę;

34 (POL) Ziemię urodzajną obraca w niepłodną dla złości tych, którzy w niej mieszkają.

35 (POL) Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.

36 (POL) I osadza w nich głodnych, aby zakładali miasta ku mieszkaniu;

37 (POL) Którzy posiewają pole, a sadzą winnice, i zgromadzają sobie pożytek z urodzaju.

38 (POL) Takci im on błogosławi, że się bardzo rozmnażają, a dobytku ich nie umniejsza.

39 (POL) Ale podczas umniejszeni i poniżeni bywają okrucieństwem, nędzą, i utrapieniem;

40 (POL) Gdy wylewa wzgardę na książąt, dopuszczając, aby błądzili po puszczy bezdrożnej.

41 (POL) Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.

42 (POL) To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.

43 (POL) Ale któż jest tak mądry, aby to upatrywał, i wyrozumiewał wszystkie litości Pańskie?

Verš 41

Onci nędznego z utrapienia podnosi, i rozmnaża rodzinę jego jako trzodę.

1Sam 2:8 - Wzbudza z prochu ubogiego, a z gnoju podnosi żebraka, aby je posadził z książęty, a dał im stolicę chwalebną osiadać; albowiem Pańskie są grunty ziemi, a na nich założył świat.

Ž 113:7 - Podnosi z prochu nędznego, a z gnoju wywyższa ubogiego,

Verš 42

To widząc uprzejmi rozweselą się, a wszelka nieprawość zatka usta swe.

Jób 22:19 - Co widząc sprawiedliwi, weselili się, a niewinny naśmiewał się z nich.

Jób 5:16 - Mać uciśniony nadzieje; ale nieprawość stuli usta swe.

Verš 35

Pustynie obraca w jeziora, a ziemię suchą w strumienie wód.

Iz 41:18 - Otworzę rzeki na miejscach wysokich, a źródła w pośród równin; obrócę pustynie w jeziora wód, a ziemię suchą w strumienie wód.

Verš 22

I ofiarując ofiary chwały, niech opowiadają sprawy jego z wesołem śpiewaniem.

Lv 7:12 - Jeźliby kto ofiarował na ofiarę dziękczynienia, tedy ofiarować będzie na ofiarę dziękczynienia placki przaśne, zagniatane z oliwą, i kreple przaśne, pomazane oliwą, i mąkę pszenną, smażoną z temi plackami w oliwie zagniecionemi.

Ž 50:14 - Ofiaruj Bogu chwałę, i oddaj Najwyższemu śluby twoje;

Verš 23

Którzy się pławią na morzu w okrętach, pracujący na wodach wielkich:

Zjv 18:17 - I wszelki sternik, i wszystko mnóstwo ludu, które jest na okręcie, i żeglarze, i którzykolwiek na morzu pożytku szukają, z daleka stanęli.

Z 107 - Žalm, ako badať hneď z úvodných veršov, je z časov návratu z babylonského zajatia.

Z 107,4 - Ako kedysi za Mojžišových časov Izraeliti blúdili na púšti, podobne aj teraz v časoch vyhnanstva.

Z 107,7 - "Na správnu cestu ich priviedol" - nedal im odpadnúť od pravej viery, "aby šli k trvalému bydlisku" - do Palestíny, kde boli doma.

Z 107,10 - Babylonské zajatie opisuje ako väzenie.

Z 107,32 - Oslava má byť verejná v "zhromaždeniach… v zbore starších", t.j. na verejnom mieste pri bránach mesta, kde sa schádzavali starší mesta a kde obyčajne rozsudzovali sporné otázky (Rút 4,1 n.).

Z 107,33-41 - V tejto druhej časti žalmu pevec oslavuje diela a skutky Božej prozreteľnosti a poukazuje na Božiu všemohúcnosť. Žalmista preberá obrazy z Izaiáša (napr. Iz 50,2; 34,7; 41,18; 42,15), ktorými veľký prorok znázornil návrat pozostalých z babylonského zajatia.