Kniha proroka Ozeáša

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Oz 2, 1-23

1 Mówcie braciom waszym, o ludu mój! i siostrom waszym, o ty, coś miłosierdzia dostąpiła! 2 Rozpierajcie się z matką waszą, rozpierajcie się; bo ona nie jest żoną moją, a Jam też nie jest mężem jej, póki nie odejmie wszeteczeństw swoich od oblicza swego, a cudzołóstw swych z pośród piersi swoich; 3 Bym jej snać nago nie zewlekł a nie postawił jej, jaką była w dzień narodzenia swego, i nie uczynił jej jako pustynia, i nie zostawił jej jako ziemia sucha, i nie umorzył jej pragnieniem: 4 I nad synami jej nie zmiłowałbym się, przeto, że są synami z wszeteczeństwa, 5 Bo wszeteczeństwo płodzi matka ich, sprosność czyni rodzicielka ich; bo mówiła: Pójdę za miłośnikami moimi, którzy mi dodawają chleba mego, i wody mojej, wełny mojej, i lnu mego, oliwy mojej i napojów moich. 6 Przetoż oto Ja zagrodzę cierniem drogę jej, a ugrodzę płot, aby ścieżek swoich nie znalazła. 7 Tedy biegać będzie za miłośnikami swymi, wszakże ich nie dogoni; i szukać ich będzie, ale nie znajdzie. Tedy rzecze: Pójdę a wrócę się do męża swego pierwszego; bo mi lepiej było na on czas, niżeli teraz. 8 Bo ona nie wie tego, żem Ja dawał jej zboże, i moszcz, i oliwę; nawet dawałem jej obfitość srebra i złota, które oni obracają na Baala. 9 Dlatego wrócę się, i zabiorę zboże moje czasu jego, i moszcz mój czasu jego, i odbiorę jej wełnę moję, i len mój dany na okrywanie nagości jej. 10 A teraz odkryję sprosność jej przed oczyma miłośników jej, a nikt jej nie wyrwie z ręki mojej. 11 I uczynię koniec wszystkiemu weselu jej, świętom jej, nowym miesiącom jej, i sabatom jej, i wszystkim uroczystym świętom jej. 12 Popustoszę też winne macice jej i figowe drzewa jej, przeto, że mówi: Moja to zapłata, którą mi dali miłośnicy moi; i obrócę je w lasy, a pożrą je zwierzęta polne. 13 I nawiedzę na niej dni Baalowe, w które im kadzi, a strojąc się w nausznice swoje i w klejnoty swoje, chodzi za miłośnikami swymi, ale mnie zapomina, mówi Pan. 14 Przetoż oto Ja nią łudzić będę, gdy ją wywiodę na puszczę, a łaskawie z nią mówić będę; 15 I dam jej winnice jej od tegoż miejsca, i dolinę Achor, miasto drzwi nadziei; i będzie tam śpiewała, jako za dni młodości swojej, to jest, jako w dzień, którego wychodziła z ziemi Egipskiej. 16 A dnia onego mówi Pan, będziesz mię zwała: Mężu mój! a nie będziesz mię więcej zwała: Baalu mój! 17 Bo odejmę imiona Baalów od ust twoich, że ani wspominani będą więcej imieniem swojem. 18 I uczynię dla ciebie przymierze dnia onego z zwierzem polnym, i z ptastwem niebieskiem i z płazem ziemskim, a łuk i miecz pokruszę, i wojnę z ziemi zniosę, i sprawię, że bezpiecznie mieszkać będą. 19 I poślubię cię sobie na wieki: poślubię cię, mówię, sobie w sprawiedliwości i w sądzie i w miłosierdziu i w litościach; 20 Poślubię cię też sobie w wierze, i poznasz Pana. 21 Dnia onego wysłucham, mówi Pan, wysłucham, mówi, niebiosa, a one wusłuchają ziemię; 22 A ziemia wysłucha zboże i moszcz i oliwę, a te rzeczy wysłuchają Jezreela. 23 Bo ją sobie rozsieję na ziemi, a zmiłuję się nad tą, co była w niełasce, i rzekę do tego, co nie był ludem moim: Tyś jest lud mój! a on rzecze: Tyś jest Bóg mój.

Verš 20

Poślubię cię też sobie w wierze, i poznasz Pana.

Jer 31:33 - Ale to jest przymierze, które postanowię z domem Izraelskim po tych dniach, mówi Pan: Dam zakon mój do wnętrzności ich, a na sercu ich napiszę go, i będę Bogiem ich, a oni będą ludem moim.

Verš 10

A teraz odkryję sprosność jej przed oczyma miłośników jej, a nikt jej nie wyrwie z ręki mojej.

Oz 5:14 - Bom Ja jest Efraimowi jako lew srogi, a domowi Judzkiemu jako lwię; Ja, Ja porwę, i odejdę; wezmę, a nikt mi nie wydrze;

Verš 12

Popustoszę też winne macice jej i figowe drzewa jej, przeto, że mówi: Moja to zapłata, którą mi dali miłośnicy moi; i obrócę je w lasy, a pożrą je zwierzęta polne.

Ž 80:12 - Rozpuściła latorośle swe aż do morza, i aż do rzeki gałązki swe.

Iz 5:5 - A przetoż oznajmię wam, co ja uczynię winnicy mojej: Rozbiorę płot jej, a będzie spustoszona; rozwalę ogrodzenie jej, a będzie podeptana.

Verš 18

I uczynię dla ciebie przymierze dnia onego z zwierzem polnym, i z ptastwem niebieskiem i z płazem ziemskim, a łuk i miecz pokruszę, i wojnę z ziemi zniosę, i sprawię, że bezpiecznie mieszkać będą.

Jób 5:23 - Bo z kamieniem polnym będzie przymierze twoje, a okrutny zwierz polny spokojnym ci się stawi.

Iz 11:6 - I będzie mieszkał wilk z barankiem, a lampart z koźlęciem będzie leżał; także cielę i szczenię lwie, i karmne bydła pospołu będą, a małe dziecię rządzić ich będzie.

Ez 14:21 - Owszem, tak mówi panujący Pan: Choćbym cztery kaźni moje ciężkie, miecz, i głód, i zły zwierz, i mór posłał na Jeruzalem, abym wytracił z niego ludzi i zwierzęta,

Ez 34:25 - I uczynię z nimi przymierze pokoju, a wygubię zły zwierz z ziemi; i będą na puszczy bezpiecznie mieszkać, a w lasach sypiać będą;

Verš 23

Bo ją sobie rozsieję na ziemi, a zmiłuję się nad tą, co była w niełasce, i rzekę do tego, co nie był ludem moim: Tyś jest lud mój! a on rzecze: Tyś jest Bóg mój.

Oz 1:10 - Wszakże liczba synów Izraelskich będzie jako piasek morski, który ani zmierzony ani zliczony być może; i stanie się, że miasto tego, co im rzeczono: Nie jesteście wy ludem moim, rzeczono im będzie: Wyście synami Boga żyjącego.

Rim 9:26 - I stanie się, że na tem miejscu, gdzie im mawiano: Nie jesteście wy ludem moim, tam nazwani będą synami Boga żywego.

1Pt 2:10 - Którzyście niekiedy byli nie ludem, aleście teraz ludem Bożym; którzyście niekiedy nie dostąpili byli miłosierdzia, aleście teraz miłosierdzia dostąpili.

Oz 2,1-3 - (Vulg 1,10 – 2,1.) Po zavrhnutí starozákonného Izraela bude mať Boh nový národ, početný a jednotný. Vtedy aj mená, ktoré teraz znamenajú pre národ nešťastie, budú znieť ináč. Meno Jezrael bude mať svoj plný význam. Jezrael znamená "Pán seje" alebo "siatie Pánovo".

Oz 2,4-6 - Dietky národa majú žalovať na matku, na národ, že pre jej nevernosť k Bohu musia trpieť. Tým je vyslovená aj nádej, že sa národ ešte obráti, ak sa zriekne modloslužby. Pobehlice nosili závoj (Gn 38, 14 n.) a na prsiach rozličné amulety, podľa ktorých ich bolo možno poznať. Podobné ozdoby nosili Izraeliti k úcte svojich modiel. Ak sa týchto nezbavia, postaví Boh národ na pranier; ba pozbaví ho Boh každej ozdoby, ktorú mu on dal, takže budú biedni ako kedysi v Egypte. Pozri k tomu Ez hl. 16.

Oz 2,7-9 - Ako nehanebná žena za milencami, tak ide národ za svojimi modlami. No Boh znemožní modloslužbu.

Oz 2,10-12 - Veľký zločin bol, že dary, ktoré Boh dal národu, zneužívali na modloslužbu. Preto Boh, až príde na to čas, zničí úrodu; národ bude stáť ubiedený pred svojimi modlami, ktoré mu nepomôžu.

Oz 2,13 - Sviatky, novmesiace a soboty svätili sa k Pánovej úcte, lenže Izraeliti spájali Pánovu úctu s modloslužbou.

Oz 2,14 - Izraeliti si mysleli, že sa im modly odmieňajú za modloslužbu blahobytom. No Pán obráti ich záhrady na les.

Oz 2,15 - O báloch pozri pozn. k 1 Sam 7,3–4.

Oz 2,16 - Kedysi po východe z Egypta bol národ na pustatine Pánovi verný, preto ho i teraz vyvedie z jeho krajiny, aby sa obrátil k nemu. Prorok azda myslí na zajatie národa, kde sa ten naozaj zbavil modloslužby.

Oz 2,17 - Údolie, v ktorom Izraeliti za čias Jozueho utrpeli pre Achanov zločin porážku (Joz hl. 7), nazvali údolím Achor, údolím nešťastia. Toto údolie im bolo súčasne aj bránou nádeje, lebo odtiaľ vstúpili po pretrpení trestu s novou nádejou do zasľúbenej zeme a zaujali jej bohaté vinice. Podobne bude s národom zaobchádzať aj teraz a národ bude zase taký, aký bol po východe z Egypta.

Oz 2,18 - Oslovenie "Môj Bál!" znamená: "môj pán" alebo "môj manžel". I Boha by bolo možno právom takto osloviť, lebo je naozaj Pán a manžel vyvoleného národa, ale Boh nenávidí toto oslovenie, pretože pripomína modlu.

Oz 2,20 - V dobe spásy, keď sa národ obráti k Bohu, nič ho nebude znepokojovať.

Oz 2,21 - Pri zasnúbení dával ženích neveste dary. Pánove zásnubné dary, keď si zasnúbi svoj národ, budú pravda, právo, láska, milosrdenstvo a vernosť.

Oz 2,24 - Pozri význam mena Jezrael v pozn. k 2,1–3 a porov. 1,3–8. – Mená Ozeášových dietok i tu zvýrazňujú Izraelitov, lenže tu má prorok na mysli už nový Izrael.