Kazateľ

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Kaz 10, 1-20

1 Jako muchy zdechłe zasmradzają i psują olejek aptekarski: tak człowieka z mądrości i z sławy zacnago trochę głupstwa oszpeca. 2 Serce mądrego jest po prawej stronie jego; ale serce głupiego po lewej stronie jego. 3 I na ten czas, gdy głupi drogą idzie, serce jego niedostatek cierpi; bo pokazuje wszystkim, że głupim jest. 4 Jeźliby duch panującego powstał przeciwko tobie, nie opuszczaj miejsca twego; albowiem pokora wstręt czyni grzechom wielkim. 5 Jest złe, którem widział pod słońcem, to jest, błąd, który pochodzi od zwierzchności: 6 Że głupi wywyższani bywają w godności wielkiej, a bogaci w mądrość nisko siadają; 7 Widziałem sługi na koniach, a książąt chodzących piechotą jako sługi. 8 kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi. 9 Kto przenosi kamienie, urazi się niemi; a kto łupie drwa, niebezpieczen jest od nich. 10 Jeźliże się stępi żelazo, a nie naostrzyłby ostrza jego, tedy mocy przyłożyć musi; ale to daleko lepiej mądrość sprawić może. 11 Jeźli ukąsi wąż przed zaklęciem, nic nie pomogą słowa zaklinacza. 12 Słowa ust mądrego są wdzięczne; ale wargi głupiego pożerają go. 13 Początek słów ust jego głupstwo, a koniec powieści jego wielkie błazeństwo. 14 Bo głupi wiele mówi, choć nie wie ten człowiek, co ma być. Albowiem któż mu oznajmi, co po nim nastanie? 15 Głupi pracują aż do ustania, a przecie nie mogą dojść do miasta. 16 Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują. 17 Błogosławionaś ty, ziemio! której król jest synem zacnych, a której książęta czasu słusznego jadają dla posilenia, a nie dla opilstwa. 18 Dla lenistwa się dach pochyla, a dla osłabiałych rąk przecieka dom. 19 Dla uweselenia gotują uczty, i wino rozwesela żywot; ale pieniądze do wszystkiego dopomagają. 20 Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.

Verš 8

kto kopie dół, sam weń wpada; a kto rozrzuca płot, wąż go ukąsi.

Prís 26:27 - Kto drugiemu dół kopie, wpada weń; a kto kamień toczy, na niego się obraca.

Verš 16

Biada tobie, ziemio! której król jest dziecięciem, i której książęta rano biesiadują.

Iz 3:4 - I dam im dzieci za książęta; dzieci mówię panować będą nad nimi.

Iz 3:12 - Książęta ludu mego są dziećmi, a niewiasty panują nad nimi. O ludu mój! ci, którzy cię wodzą, zwodzą cię, a drogę ścieżek twoich ukrywają.

Oz 13:11 - Dałem ci tedy króla w zapalczywości mojej, alem go odjął w zagniewaniu mojem.

Iz 5:11 - Biada tym, którzy rano wstawając chodzą za pijaństwem, a trwają na niem do wieczora, aż ich wino rozpali!

Am 6:4 - Którzy sypiacie na łożach słoniowych, a rozciągacie się na pościelach waszych; którzy jadacie barany z trzody, a cielce tuczone ze stani;

Verš 20

Ani w myśli twojej królowi nie złorzecz, ani w skrytym pokoju twoim nie przeklinaj bogatego; albowiem i ptak niebieski doniósłby ten głos; a to, co ma skrzydła, objawiłoby powieść twoję.

Ex 22:28 - Sędziom nie będziesz złorzeczył, a przełożonego ludu twego nie będziesz przeklinał.

Kaz 10,1 - Prvý verš je dosť nejasný. Najlepšie vy- stihneme zmysel, keď 10,1a spájame ako celok s 9,18b.

Kaz 10,2 - Múdry človek správne užíva svoj rozum. Ale nemúdry hneď sa prezradí svojím počínaním a najmä svojou rečou.

Kaz 10,10 - S tupým náradím robota ľahko nejde.

Kaz 10,15 - Kazateľ zasa používa asi porekadlo, ktorého zmysel je: pochabý človek sa nevyzná ani vo veciach, ktoré sú ináč každému bežné.

Kaz 10,20 - Verš môžeme vysvetliť naším porekadlom: Aj steny majú uši.