Kazateľ

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Kaz 1, 1-18

1 Słowa kaznodziei, syna Dawidowego, króla w Jeruzalemie. 2 Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność. 3 Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słońcem? 4 Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi. 5 Słońce wschodzi i słońce zachodzi, a spieszy się do miejsca swego, kędy wschodzi; 6 Idzie na południe, a obraca się na północy; wiatr ustawicznie krążąc idzie, a po okręgach swoich wraca się wiatr. 7 Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły. 8 Wszystkie rzeczy są pełne zabaw, a człowiek nie może ich wymówić; oko nie nasyci się widzeniem, a ucho nie napełni się słyszeniem. 9 Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słońcem. 10 Jestże jaka rzecz, o którejby kto rzec mógł: Wej! to coś nowego? I toć już było za onych wieków, które były przed nami. 11 Niemasz pamiątki pierwszych rzeczy; także też i potomnych, które będą, nie będzie pamiątki u tych, którzy potem nastaną. 12 Ja kaznodzieja byłem królem Izraelskim w Jeruzalemie; 13 I przyłożyłem do tego serce swe, abym szukał, i doszedł mądrością swoją wszystkiego, co się dzieje pod niebem.(Tę zabawę trudną dał Bóg synom ludzkim, aby się nią trapili.) 14 Widziałem wszystkie sprawy, które się dzieją pod słońcem, a oto wszystko jest marnością i utrapieniem ducha. 15 Co jest krzywego, nie może być wyprostowane, a niedostatki nie mogą być policzone. 16 Przetoż takiem myślał w sercu swem, mówiąc: Otom ja uwielbił i rozszerzył mądrość nad wszystkich, którzy byli przedemną w Jeruzalemie, a serce moje dostąpiło wielkiej mądrości i umiejętności. 17 I przyłożyłem do tego serce moje, abym poznał mądrość i umiejętność, szaleństwo i głupstwo; alem doznał, iż to jest utrapieniem ducha. 18 Bo gdzie wiele mądrości, tam jest wiele gniewu; a kto przyczynia umiejętności, przyczynia boleści.

Verš 9

Co było, jest to, co być ma; a co się teraz dzieje, jest to, co się dziać będzie, a niemasz nic nowego pod słońcem.

Kaz 3:15 - To, co było, teraz jest, a co będzie, już było; albowiem Bóg odnawia to, co przeminęło.

Verš 2

Marność nad marnościami, powiedział kaznodzieja; marność nad marnościami, i wszystko marność.

Ž 62:9 - Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.

Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

Verš 3

Cóż za pożytek ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, którą prowadzi pod słońcem?

Kaz 2:22 - Bo cóż ma człowiek ze wszystkiej pracy swej, i z usiłowania serca swego, które podejmuje pod słońcem?

Kaz 3:9 - Cóż tedy ma ten, co pracuje, z tego, około czego pracuje?

Verš 4

Jeden rodzaj przemija, a drugi rodzaj nastaje; lecz ziemia na wieki stoi.

Ž 104:5 - Ugruntowałeś ziemię na słupach jej, tak, że się nie poruszy na wieki wieczne.

Verš 7

Wszystkie rzeki idą do morza, wszakże morze nie wylewa; do miejsca, z którego rzeki płyną, wracają się, aby zaś stamtąd wychodziły.

Jób 38:8 - Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

Ž 104:9 - Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Kaz 1,1 - Qohelet alebo Ecclesiastes (gr.): člen zhromaždenia (zhromaždenie – hebr. qahal, gr. ekklesía); znamená toho, kto hovorí – rečníka v zhromaždení (kazateľa), ktorý sa identifikuje s "kráľom nad Jeruzalemom". Ide tu o literárnu fikciu, ktorá za- mieňa autora so Šalamúnom, pretože sa preslávil múdrosťou (1 Kr 5,9–14).

Kaz 1,2 - "Márnosť" – hebrejsky hebel – znamená: vánok, dych, para a vôbec vec, ktorá rýchlo uniká, nemá dlhej stálosti.

Kaz 1,3 - "Pod slnkom – pod nebom", t. j. na tomto svete, v tomto časnom živote.

Kaz 1,4 - "Zem stojí naveky." Keď Sväté písmo hovorí o prírodných javoch, vyslovuje sa o nich neraz básnicky a iba podľa ľudových náhľadov, a nie teraz obvyklým vedeckým spôsobom.

Kaz 1,5 - "Ženie sa späť", podľa hebr. doslovne "túžobne sa hnať, žiadať si voľačo natoľko, že človek až dych tratí" (Jób 7,2). Možno, že v osnove pôvodne bolo "vracia sa" (podľa gr.).

Kaz 1,8 - Vg: Všetky veci unavujú človeka (ak pozoruje kolobeh mnohých prírodných javov).

Kaz 1,14 - Honba za vetrom: zhon za takou vecou, ktorú nemožno ani dohoniť, ani pevne uchytiť.

Kaz 1,16 - "Vzrástol som", podľa hebr. "rozmnožil som" (múdrosť svoju).