 | ŽalmyBiblia - Sväté písmo(POL - Poľský - Gdańska) | Ž 77, 1-20 |
1 Ž 77, 1 Przedniejszemu śpiewakowi dla Jedytuna psalm Asafowy. 2 Ž 77, 2 Głos mój podnoszę do Boga, kiedy wołam; głos mój podnoszę do Boga, aby mię wysłuchał. 3 Ž 77, 3 W dzień utrapienia mego szukałem Pana: wyciągałem w nocy ręce moje bez przestania, a nie dała się ucieszyć dusza moja. 4 Ž 77, 4 Wspominałem na Boga, a trwożyłem sobą; rozmyślałem, a utrapieniem ściśniony był duch mój. Sela. 5 Ž 77, 5 Zatrzymywałeś oczy moje, aby czuły; potartym był, ażem nie mógł mówić. 6 Ž 77, 6 Przychodziły mi na pamięć dni przeszłe i lata dawne. 7 Ž 77, 7 Wspominałem sobie na śpiewanie moje; w nocym w sercu swem rozmyślał, i wywiadywał się o tem duch mój, mówiąc: 8 Ž 77, 8 Izali mię na wieki odrzuci Pan, a więcej mi już łaski nie ukaże? 9 Ž 77, 9 Izali do końca ustanie miłosierdzie jego, i koniec weźmie słowo od rodzaju aż do rodzaju? Izali zapomniał Bóg zmiłować się? 10 Ž 77, 10 Izali zatrzymał w gniewie litości swoje? Sela. 11 Ž 77, 11 I rzekłem: Toć jest śmierć moja; wszakże prawica Najwyższego uczyni odmianę. 12 Ž 77, 12 Wspominać sobie będę na sprawy Pańskie, a przypominać sobie będę dziwne sprawy twoje, zdawna uczynione. 13 Ž 77, 13 I będę rozmyślał o wszelkiem dziele twojem, i o uczynkach twoich będę mówił: 14 Ž 77, 14 Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz? 15 Ž 77, 15 Tyś jest Bóg,który czynisz cuda; podałeś do znajomości między narody moc twoję. 16 Ž 77, 16 Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela. 17 Ž 77, 17 Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści. 18 Ž 77, 18 Obłoki wydały powodzi; niebiosa wydały gromy, a strzały twoje tam i sam biegały. 19 Ž 77, 19 Huczało grzmienie twoje po obłokach, błyskawice oświeciły okrąg ziemi, ziemia się wzruszyła i zatrzęsła. 20 Ž 77, 20 Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
 | | Ž 77, 1-20 |
Verš 16
Odkupiłeś ramieniem twojem lud swój, syny Jakóbowe i Józefowe. Sela.
Ex 14:21 - I wyciągnął Mojżesz rękę swoję na morze, a Pan rozpędził morze wiatrem wschodnim gwałtownie wiejącym przez całą noc, i osuszył morze; a rozstąpiły się wody.
Verš 17
Widziały cię wody, o Boże! widziały cię wody, i ulękły się, i wzruszyły się przepaści.
Ex 14:24 - Stało się tedy około straży zarannej, że wejrzał Pan na obóz Egipski z słupa ognia i obłoku, i pomieszał wojsko Egipskie.
Verš 20
Przez morze była droga twoja, a ścieżki twoje przez wody wielkie, wszakże śladów twoich nie było. Prowadziłeś lud twój, jako stado owiec, przez rękę Mojżesza i Aarona.
Ž 78:52 - Ale jako owce wyprowadził lud swój, a wodził ich jako stada po puszczy.
Ž 80:1 - Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm świadectwa Asafowi.
Verš 14
Boże! święta jest droga twoja. Któryż Bóg jest tak wielki, jako Bóg nasz?
Ex 15:11 - Któż podobny tobie między bogami, Panie? któż jako ty wielmożny w świątobliwości, straszliwy w chwale, czyniący cuda?
Z 77 - Príležitosťou na vznik tohto žalmu bola nejaká veľká, dlhotrvajúca národná pohroma a utrpenie. Pretože sa tu neudáva nijaký hriech, pre ktorý by národ trpel, autori sú zväčša toho náhľadu, že žalm vznikol v babylonskom zajatí, teda po r. 587 pr. Kr.
Z 77,16 - "Synovia Jakubovi a Jozefovi" - prví emigrovali do Egypta, druhí sa tam narodili (porov. Gn 46,26 n.).
Z 77,17 - Verš 17 pripomína iný zázrak, zázračný prechod cez Červené more (Ex 14,15), formou veľkolepej teofánie (porov. Ž 18,11-16; Hab 3,8.10.11.15). Zjavenie Boha sprevádzajú veľké prírodné úkazy.
Z 77,20 - "Ale tvoje stopy nikde nebadať" - týmto chce žalmista naznačiť, že samého Boha ľudské oči nevideli.