Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Ž 61, 1-8

1 Przedniejszemu śpiewakowi na Neginot pieśń Dawidowa. 2 Wysłuchaj, o Boże! wołanie moje, miej pozór na modlitwę moję. 3 Od końca ziemi wołam do ciebie w zatrwożeniu serca mego; wprowadź mię na skałę, która jest wywyżą nad mię. 4 Albowiemeś ty był ucieczką moją, i basztą mocną przed twarzą nieprzyjaciela. 5 Będę mieszkał w przybytku twoim na wieki, schraniając się pod zasłonę skrzydeł twoich. Sela. 6 Albowiemeś ty, Boże! wysłuchał żądości moje; tyś dał dziedzictwo tym, którzy się boją imienia twego. 7 Dni do dni królewskich przydaj; niech będą lata jego od narodu do narodu. 8 Niech mieszka na wieki przed obliczem Bożem; zgotuj miłosierdzie i prawdę, niech go strzegą. Tak będę śpiewał imieniowi twemu na wieki, a śluby moje oddawać będę na każdy dzień.

Z 61,2 - Hoci Pán je všade, žalmista predsa obracia svoje oči a srdce k Sionu, kde osobitným spôsobom prebýva Pán na svojom tróne nad archou zmluvy. "Od konca zeme volám…" tieto slová značia veľkú vzdialenosť.

Z 61,7 - Kráľ si v dôvere v Božie sľuby žiada dlhý život. Aj pri vzbure sa tu modlí za seba, ale jeho slová majú širší dosah, zahrnujú všetkých jeho nástupcov na tróne a splnia sa len v osobe Mesiáša, ktorý bude kraľovať naveky a ktorého Kráľovstvu nebude konca (2 Sam 7,12-16; Lk 1,32-33).