Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Ž 51, 1-19

1 Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy. 2 Gdy do niego przyszedł Natan prorok, potem jak był wszedł do Betsaby. 3 Zmiłuj się nademną, Boże! według miłosierdzia twego; według wielkich litości twoich zgładź nieprawości moje. 4 Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię. 5 Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy. 6 Tobie, tobiem samemu zgrzeszył, i złem przed oczyma twemi uczynił, abyś był sprawiedliwy w mowie twojej, i czystym w sądzie twoim. 7 Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja. 8 Oto się kochasz w prawdzie wewnętrznej, a skrytą mądrość objawiłeś mi. 9 Oczyść mię, isopem, a oczyszczon będę; omyj mię, a nad śnieg wybielony będę. 10 Daj mi słyszeć radość i wesele, a niech się rozradują kości moje, któreś pokruszył. 11 Odwróć oblicze twoje od grzechów moich, a zgładź wszystkie nieprawości moje. 12 Serce czyste stwórz we mnie, o Boże! a ducha prawego odnów we wnętrznościach moich. 13 Nie odrzucaj mię od oblicza twego, a Ducha swego świętego nie odbieraj odemnie. 14 Przywróć mi radość zbawienia twego, a duchem dobrowolnym podeprzyj mię. 15 Tedy będę nauczał przestępców dróg twoich, aby się grzesznicy do ciebie nawrócili. 16 Wyrwij mię z pomsty za krew, o Boże, Boże zbawienia mojego! a język mój będzie wysławiał sprawiedliwość twoję. 17 Panie! otwórz wargi moje, a usta moje opowiadać będą chwałę twoję. 18 Albowiem nie pragniesz ofiar, choćbym ci je dał, ani całopalenia przyjmiesz. 19 Ofiary Bogu przyjemne duch skruszony; sercem skruszonem i strapionem nie pogardzisz, o Boże! Dobrze uczyń według upodobania twego Syonowi; pobubuj mury Jeruzalemskie. Tedy przyjmiesz ofiary sprawiedliwości, ofiary ogniste, i całopalenia; tedy cielce ofiarować będą na ołtarzu twoim.

Verš 1

Przedniejszemu śpiewakowi psalm Dawidowy.

2Sam 12:1 - Przetoż posłał Pan Natana do Dawida; który przyszedłszy do niego, rzekł mu: Dwaj mężowie byli w jednem mieście, jeden bogaty a drugi ubogi.

2Sam 11:4 - Posłał tedy Dawid posły, i wziął ją. Która gdy weszła do niego, spał z nią; a ona się była oczyściła od nieczystoty swojej: potem wróciła się do domu swego.

Verš 4

Omyj mię doskonale od nieprawości mojej, a od grzechu mego oczyść mię.

Rim 3:4 - Nie daj tego Boże! I owszem niech Bóg będzie prawdziwy, a wszelki człowiek kłamcą, jako napisano: A abyś był usprawiedliwiony w mowach twoich, a żebyś zwyciężył, gdybyś sądził.

Verš 7

Oto w nieprawości poczęty jestem, a w grzechu poczęła mię matka moja.

Lv 14:4 - Tedy rozkaże kapłan temu, który się oczyszcza, aby wziął dwa wróble żywe i zdrowe, i drzewo cedrowe, i jedwabiu karmazynowego, i hizopu.

Lv 14:6 - Wróbla tedy żywego weźmie, i drzewo cedrowe, i jedwab karmazynowy i hizop, a omoczy to wszystko z wróblem żywym we krwi wróbla zabitego nad wodą żywą.

Nm 19:6 - I weźmie kapłan drzewo cedrowe, i hizop, i karmazyn dwa kroć farbowany, a wrzuci do ognia, gdzie się jałowica pali;

Nm 19:18 - Weźmie też hizopu, i omoczy go w onej wodzie człowiek czysty, i pokropi namiot, i wszystko naczynie, i wszystkich ludzi, którzy by tam byli, także onego, który się dotknął kości, albo zabitego, albo zmarłego, albo grobu;

Z 51 - Tento žalm je najkrajší z kajúcich žalmov, už štvrtý tohto druhu (6, 32, 38). Zachytáva dve podstatné zložky hriechu a jeho odčinenia: hriech sa tu opisuje ako urážka Boha, ktorú človek sám nemôže odčiniť, ak mu Boh nedožičí milosť. Žalm je jedným z najkrajších prejavov dokonalej ľútosti.

Z 51,7 - Náklonnosť na hriech je človeku vrodená. Katolícka tradícia tu právom nachádza náuku o dedičnom hriechu.

Z 51,9 - "Yzop - 'ezób", pyskovitá rastlina, ktorej drobné kvietky na dlhej stopke sú lievikovite rozložené; keď sa namočia, pospájajú sa a zachytia veľa tekutiny. Yzop sa namáčal do krvi alebo do vody a potom sa ním kropil ľud na znak očisťovania od hriechov (Ex 12,22; Lv 14,6-8; Nm 19,6.18; Hebr 9,19).

Z 51,16 - Zrejme tu myslí na preliatu Uriášovu krv a na krv Izraelitov v Rabat-Amon (2 Sam 11,14-25).

Z 51,18 - K 18. a 19. veršu treba dodať, že Dávid nepopiera cenu krvavých obiet, iba tvrdí, že Bohu sa viac páčia obety ľudského vnútra, ducha a srdca.

Z 51,20-21 - Tieto dva verše pridali asi neskoršie, pravdepodobne za časov babylonského zajatia.