 | ŽalmyBiblia - Sväté písmo(POL - Poľský - Gdańska) | Ž 41, 1-13 |
1 Ž 41, 1 Przedniejszemu śpiewakowi pieśń Dawidowa. 2 Ž 41, 2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego; w dzień zły wybawi go Pan. 3 Ž 41, 3 Pan go będzie strzegł, i żywić go będzie; błogosławony będzie na ziemi, ani go poda na wolę nieprzyjaciół jego. 4 Ž 41, 4 Pan go posili na łożu niemocy jego; wszystko leżenie jego odmieni w chorobie jego. 5 Ž 41, 5 Jam rzekł: Panie! zmiłuj się nademną, uzdrów duszę moję, bom tobie zgrzeszył. 6 Ž 41, 6 Nieprzyjaciele moi mówili źle o mnie: Kiedyż wżdy umrze, a zginie imię jego? 7 Ž 41, 7 Jeźli też który z nich przychodzi, aby mię nawiedził, tedy na zdradzie mówi; serce jego zgromadza sobie nieprawość, a precz odszedłszy roznosi. 8 Ž 41, 8 Społem przeciwko mnie szepczą wszyscy, którzy mię mają w nienawiści, a myślą złe o mnie, 9 Ž 41, 9 Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie. 10 Ž 41, 10 Także i ten, z którymem żył w pokoju, któremum ufał, który chleb mój jadał, podniósł piętę przeciwko mnie. 11 Ž 41, 11 Ale ty, Panie! zmiłuj się nademną, a podnieś mię, i oddam im. 12 Ž 41, 12 A przez to poznam, że się kochasz we mnie, gdy się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój ze mnie. 13 Ž 41, 13 Ale ty w niewinności mojej wesprzesz mię i postawisz mię przed obliczem twojem na wieki. Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku aż na wieki. Amen, Amen.
 | | Ž 41, 1-13 |
Verš 9
Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.
Jn 13:18 - Nie o wszystkichci was mówię, jać wiem, którem obrał; ale żeby się wypełniło Pismo: Który je ze mną chleb, podniósł przeciwko mnie piętę swoję.
Z 41,10 - Dávidov radca a dobrý priateľ Achitofel sa pridal za Absolónovej vzbury k vzbúrencom v Hebrone (2 Sam 15,12-15). Vo verši 10. je Achitofel predobrazom zradcu Judáša (Jn 13,18; 17,12; Sk 1,16), a tak žalm je prorocký a nepriamo (typicky) mesiášsky. Dávid je tu predobrazom Ježiša Krista.
Z 41,14 - V 14. verši, ktorý nepatrí k žalmu, je chválospev na Pána a je to zakončenie Prvej knihy žalmov ako 72,18 a 106,48.