Žalmy

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Ž 144, 1-15

1 Pieśń Dawidowa. Błogosławiony Pan, skała moja, który ćwiczy ręce moje do bitwy, a palce moje do wojny. 2 Miłosierdziem mojem, i twierdzą moją, ucieczką moją, wybawicielem moim, i tarczą moją on mi jest, przetoż w nim ufam; onci podbija pod mię lud mój. 3 Panie! cóż jest człowiek, że nań masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz? 4 Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający. 5 Panie! nakłoń niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się. 6 Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich. 7 Ściągnij rękę swą z wysokości; wybaw mię, a wyrwij mię z wód wielkich, z ręki cudzoziemców. 8 Których usta kłamstwo mówią, a prawica ich, prawica omylna. 9 Boże! pieśń nową tobie zaśpiewam; na lutni, i na instrumencie o dziesięciu stronach śpiewać ci będę. 10 Bóg daje zwycięstwo królom, a Dawida, sługę swego, wybawia od miecza srogiego. 11 Wybawże mię, a wyrwij mię z ręki cudzoziemców, których usta mówią kłamstwo, a prawica ich prawica omylna; 12 Aby synowie nasi byli jako szczepy rosnące w młodości swojej, a córki nasze, jako kamienie węgielne, wyciosane w budynku kościelnym. 13 Szpiżarnie nasze pełne niech wydawają wszelakie potrzeby; trzody nasze niech rodzą tysiące, niech rodzą dziesięć tysięcy w oborach naszych. 14 Woły nasze niech będą tłuste; niech nie będzie wtargnienia, ani zajęcia, ani narzekania po ulicach naszych. 15 Błogosławiony lud, któremu się tak dzieje. Błogosławiony lud, którego Bogiem jest Pan.

Verš 1

Pieśń Dawidowa. Błogosławiony Pan, skała moja, który ćwiczy ręce moje do bitwy, a palce moje do wojny.

2Sam 22:35 - Ćwiczy ręce me do boju, tak że kruszę łuk miedziany ramiony swemi.

Ž 18:34 - Krzepi nogi moje jako jelenie, a na wysokich miejscach moich stawia mię.

Verš 2

Miłosierdziem mojem, i twierdzą moją, ucieczką moją, wybawicielem moim, i tarczą moją on mi jest, przetoż w nim ufam; onci podbija pod mię lud mój.

2Sam 22:48 - Bóg jest, który mi dawa pomsty, a podbija narody pod mię.

Ž 18:47 - Żyje Pan, błogosławiona opoka moja; przetoż niech będzie wywyższony Bóg zbawienia mego.

Verš 3

Panie! cóż jest człowiek, że nań masz baczenie? a syn człowieczy, że go sobie poważasz?

Jób 7:17 - Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Ž 8:4 - Gdy się przypatruję niebiosom twoim, dziełu palców twoich, miesiącowi i gwiazdom, któreś wystawił,

Ž 31:7 - Mam w nienawiści tych, którzy przestrzegają próżnych marności; bo ja w Panu nadzieję pokładam.

Heb 2:6 - A świadczył ktoś na niektórem miejscu, mówiąc: Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?

Verš 4

Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

Ž 39:5 - Daj mi poznać, Panie! dokończenie moje, i wymiar dni moich jaki jest, abym wiedział, jak długo trwać będę.

Ž 62:9 - Ufajcież w nim na każdy czas, o narody! Wylewajcie przed obliczem jego serca wasze: Bóg jest ucieczką naszą. Sela.

Jób 8:9 - (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

Jób 14:2 - Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Verš 5

Panie! nakłoń niebios twoich, a zstąp; dotknij się gór, a zakurzą się.

Ž 18:9 - Występował dym z nozdrzy jego, węgle się rozpaliły od niego.

Ž 18:7 - W utrapieniu mojem wzywałem Pana, i wołałem do Boga mego; wysłuchał z kościoła swego głos mój, a wołanie moje przed oblicznością jego przyszło do uszów jego.

Ž 104:32 - On gdy wejrzy na ziemię, zadrży; dotknie się gór, a zakurzą się.

Verš 6

Zabłyśnij błyskawicą, a rozprosz ich; puść strzały twoje, a poraź ich.

2Sam 22:8 - Tedy się wzruszyła, a zadrżała ziemia, a fundamenty nieba zatrząsnęły, i wzruszyły się dla gniewu jego.

Ž 18:14 - I zagrzmiał na niebie Pan, a Najwyższy wydał głos swój, grad i węgle ogniste.

1Sam 7:10 - I stało się, gdy Samuel sprawował całopalenie, że Filistynowie przyciągnęli blisko, aby walczyli przeciw Izraelowi; ale zagrzmiał Pan grzmotem wielkim dnia onego nad Filistynami, a potarł je, i porażeni są przed obliczem Izraela.

Z 144 - Prvá časť žalmu (1-11) je poskladaná z iných žalmov, najmä z 8, 18, 33, 104.

Z 144,1-2 - Kráľ Dávid je pred bojom. Vie však, že ak Pán nebude pomáhať a ak on nezlomí nepriateľa, všetko úsilie by bolo daromné.

Z 144,5-6 - Dúfa, že Pán mimoriadnym spôsobom zasiahne na ochranu svojho ľudu. Má sa to stať za pomoci búrky, v ktorej Pán prejavoval svoju moc a hrôzu.

Z 144,7 - Prívaly, veľké vody sú vo Svätom písme symbolom veľkého nebezpečenstva (Ž 18,17).

Z 144,8 - "Krivoprísažná pravica", pars pro toto, označuje tých, čo falošne a skrivodlivo prisahali. Pri prísahe zdvíhali pravú ruku (Ž 137,5).

Z 144,12-15 - Žalmista prosí o požehnanie, pokoj a blahobyt pre svoj národ.