Žalmy

1 (POL) Modlitwa utrapionego, gdy będąc w ucisku, przed Panem wylewa żądość swoję.
1 (ROH) Modlitba biedneho, keď úpel v trápení a pred Hospodinom vylieval svoju žiaľbu.

2 (POL) Panie! wysłuchaj modlitwę moję, a wołanie moje niechaj przyjdzie do ciebie.
2 (ROH) Hospodine, počuj moju modlitbu, a moje pokorné volanie nech prijde k tebe!

3 (POL) Nie ukrywaj oblicza twego przedemną; w dzień ucisku mego nakłoń ku mnie ucha twego; w dzień którego cię wzywam, prędko mię wysłuchaj.
3 (ROH) Neskrývaj predo mnou svojej tvári v deň, keď mi je úzko. Nakloň ku mne svoje ucho. V deň, keď volám, rýchle sa mi ozvi.

4 (POL) Albowiem niszczeją jako dym dni moje, a kości moje jako ognisko wypalone są.
4 (ROH) Lebo moje dni miznú jako dym a moje kosti sú vypálené jako ohnište.

5 (POL) Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.
5 (ROH) Moje srdce je zbité jako bylina a schne, lebo som zabudol jesť svoj chlieb.

6 (POL) Od głosu wzdychania mego przylgnęły kości moje do ciała mego.
6 (ROH) Od hlasu môjho vzdychania prischla moja kosť k môjmu mäsu.

7 (POL) Stałem się podobnym pelikanowi na puszczy; jestem jako puhacz na pustyniach.
7 (ROH) Podobný som pelikánovi na púšti. Som ako sova v sboreninách.

8 (POL) Czuję, a jestem jako wróbel samotny na dachu.
8 (ROH) Bdejem a som ako osamelý vrabec na streche.

9 (POL) Przez cały dzień urągają mi nieprzyjaciele moi, a naśmiewcy moi przeklinają mię.
9 (ROH) Každý deň ma hanobia moji nepriatelia; tí, ktorí bláznia oproti mne, posmešne prisahajú na mňa.

10 (POL) Bo jadam popiół jako chleb, a napój mój mięszam ze łzami,
10 (ROH) Lebo jem popol ako chlieb a svoj nápoj miešam so slzami.

11 (POL) Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
11 (ROH) Je to pre tvoje rozhnevanie sa a pre tvoj prchký hnev, lebo si ma vyzdvihol a hodil na zem.

12 (POL) Dni moje są jako cień nachylony, a jam jako trawa uwiądł;
12 (ROH) Moje dni sú jako miznúci tieň a ja schnem ako bylina.

13 (POL) Ale ty, Panie! trwasz na wieki, a pamiątka twoja od narodu do narodu.
13 (ROH) Ale ty, Hospodine, trváš na veky a tvoja pamiatka na pokolenie a pokolenie.

14 (POL) Ty powstawszy zmiłujesz się nad Syonem; boć czas, żebyś się zlitował nad nim, gdyż przyszedł czas naznaczony.
14 (ROH) Ty povstaneš a zľutuješ sa nad Sionom, lebo je čas učiniť mu milosrdenstvo, lebo už prišiel určený čas.

15 (POL) Albowiem upodobały się sługom twoim kamienie jego, i nad prochem jego zmiłują się;
15 (ROH) Lebo tvoji služobníci majú radi jeho kamene a majú ľútosť s jeho prachom.

16 (POL) Aby się bali poganie imienia Pańskiego, a wszyscy królowie ziemscy chwały twojej;
16 (ROH) A pohania sa budú báť mena Hospodinovho a všetci kráľovia zeme tvojej slávy.

17 (POL) Gdy pobuduje Pan Syon, i okaże się w chwale swojej;
17 (ROH) Lebo Hospodin vystaví Sion; ukáže sa vo svojej sláve.

18 (POL) Gdy wejrzy na modlitwę poniżonych, nie gardząc modlitwą ich.
18 (ROH) Pohliadne na modlitbu obnaženého a neopovrhne ich modlitbou.

19 (POL) To zapiszą dla narodu potomnego, a lud, który ma być stworzony, chwalić będzie Pana,
19 (ROH) Zapíše sa to pre budúce pokolenie, a ľud, ktorý má byť stvorený, bude chváliť Hospodina,

20 (POL) Że wejrzał z wysokości świątnicy swojej, że z nieba na ziemię spojrzał;
20 (ROH) pretože pozrel s výsosti svojej svätosti, Hospodin, s nebies sa podíval na zem,

21 (POL) Aby wysłuchał wzdychania więźniów, i rozwiązał na śmierć skazanych;
21 (ROH) aby počul stonanie väzňa, aby rozviazal synov smrti,

22 (POL) Aby opowiadali na Syonie imię Pańskie, a chwałę jego w Jeruzalemie,
22 (ROH) aby rozprával meno Hospodinovo na Sione a jeho chválu v Jeruzaleme,

23 (POL) Gdy się pospołu zgromadzą narody i królestwa, aby służyły Panu.
23 (ROH) keď sa dovedna shromaždia národy a kráľovstvá, aby slúžily Hospodinovi.

24 (POL) Utrapił w drodze siłę moję, ukrócił dni moich;
24 (ROH) Strápil moju silu na ceste, ukrátil moje dni.

25 (POL) Ażem rzekł; Boże mój! nie bierz mię w połowie dni moich; od narodu bowiem aż do narodu trwają lata twoje.
25 (ROH) Vravel som: Môj Bože, neber ma preč v polovici mojich dní, veď tvoje roky sú cez pokolenia pokolení.

26 (POL) I pierwej niżeliś założył ziemię, i niebiosa, dzieło rąk twoich.
26 (ROH) Ty si tam predtým založil zem, a dielom tvojich rúk sú nebesia;

27 (POL) One pominą, ale ty zostajesz; wszystkie te rzeczy jako szata zwiotszeją, jako odzienie odmienisz je, i odmienione będą.
27 (ROH) ony zahynú, ale ty stojíš, a všetky zvetšejú ako rúcho; zameníš ich ako odev, a budú zamenené.

28 (POL) Ale ty tenżeś zawżdy jest, a lata twoje nigdy nie ustaną. Synowie sług twoich, u ciebie mieszkać będą, a nasienie ich zmocni się przed tobą.
28 (ROH) Ale ty si ten istý, a tvojim rokom nebude konca.

29 ----
29 (ROH) Synovia tvojich služobníkov budú bývať, a ich semeno bude stáť pevne pred tebou.