Kniha Jób

1 (POL) I odpowiedział Ijob, a rzekł:
1 (ROH) A Job odpovedal a riekol:

2 (POL) O gdyby pilnie zważono narzekanie moje, a biedę moję pospołu na wagę włożono,
2 (ROH) Oj, aby bola dobre odvážená moja nevoľa, a moje utrpenie, aby razom zdvihli na váhe!

3 (POL) Tedyby była cięższą nad piasek morski; przetoż mi słów niestaje.
3 (ROH) Lebo by to bolo teraz ťažšie nad piesok morí, a preto sú aj moje slová nerozmyslené.

4 (POL) Albowiem strzały Wszechmocnego tkwią we mnie, których jad wysuszył ducha mego, a strachy Boże walczą przeciwko mnie.
4 (ROH) Lebo strely Všemohúceho väzia vo mne, ktorých jed pije môj duch; hrôzy Božie postavily sa do šíku proti mne.

5 (POL) Izali osieł dziki ryczy nad trawą? albo wół izali ryczy nad paszą swoją?
5 (ROH) Či azda reve divoký osol nad mladistvou trávou? Alebo či ručí vôl nad svojím krmom, slaným a miešaným?

6 (POL) Izali może być jedzona rzecz niesmaczna bez soli? albo jestli jaki smak w białku jajowym?
6 (ROH) Či sa jie voľačo nechutné bez soli? Či je nejaká chuť v bielku vajca?

7 (POL) Czego się przedtem nie chciała dotknąć dusza moja, to teraz jest boleścią ciała mego.
7 (ROH) A teraz práve to, čoho sa nechcela dotknúť moja duša, je ako mojím pokrmom v nemoci.

8 (POL) Bodajże się spełniła prośba moja! Niechże mi Bóg da, czego oczekuję!
8 (ROH) Oj, aby sa naplnila moja žiadosť, a aby to, čo očakávam, dal Bôh!

9 (POL) Oby się Bogu podobało, żeby mię zniszczył, a żeby mię wyciął, rozpuściwszy rękę swoję!
9 (ROH) Totiž, žeby sa ľúbilo Bohu, aby ma rozdrtil, aby vystrel svoju ruku a vyťal ma!

10 (POL) Bo mam jeszcze pociechę swoję, (chociaż pałam w boleści, a Bóg mi nie folguje) żem nie taił słów Świętego.
10 (ROH) A mal by som ešte vždy útechu a vyskočil by som v bolesti, ktorej nešetrí, lebo som nezatajil slov Najsvätejšieho.

11 (POL) Cóż jest za moc moja, abym potrwał? albo co za koniec mój, abym przedłużył żywota mego?
11 (ROH) Čo je moja sila, aby som dúfal, a čo je môj koniec, aby som znášal trpezlivo?

12 (POL) Izali moc kamienna moc moja? albo ciało moje miedziane?
12 (ROH) Či je moja sila silou kameňa? Alebo či je moje telo z medi?

13 (POL) Azaż obrony mojej niemasz przy mnie? azaż rozsądek oddalony odemnie?
13 (ROH) Isté je, že niet pre mňa pomoci vo mne, a to, čo by prospelo, je zahnané odo mňa.

14 (POL) Przeciwko temu, którego litość słabieje ku bliźniemu swemu, i który bojaźń Wszechmogącego opuścił?
14 (ROH) Hynúcemu prisluší milosrdenstvo od jeho priateľa, keby hneď i bázeň Všemohúceho bol opustil.

15 (POL) Bracia moi omylili mię jako potok; pominęli jako gwałtowne potoki,
15 (ROH) Moji bratia zklamali jako potok, jako riečište potokov, ktoré ta pošly,

16 (POL) Które bywają mętne od lodu, w których się śnieg ukrywa;
16 (ROH) kalné od ľadu, v ktorých sa ukryl sneh;

17 (POL) Czasu którego topnieją, zaginą; a czasu gorącości niszczeją z miejsca swego.
17 (ROH) v čase, keď sú ožehané slnkom, vysychajú; keď býva horúco, miznú zo svojho miesta.

18 (POL) Udawają się tam i sam z dróg swoich; rozciekają się po miejscach bezwodnych, i giną.
18 (ROH) Krútia sa stezky ich ciest, odchádzajú na pustinu a hynú.

19 (POL) Podróżni ludzie z krainy Teman obaczyli je; a którzy szli do Seba, mieli w nich nadzieję.
19 (ROH) Pozrú sa karavány z Témy, putujúce zástupy zo Šeby, ktoré sa nadejaly na ne!

20 (POL) Ale się zawstydzili, iż w nich ufali; a gdy tam przyszli, oszukali się.
20 (ROH) Budú sa hanbiť, že v ne dúfaly; prijdú až ta a budú sa stydieť!

21 (POL) Tak zaiste i wy, bywszy nie jesteście; widząc utrapienie moje, lękacie się.
21 (ROH) Lebo vy ste ním teraz, takým potokom: vidíte strašnú vec a bojíte sa.

22 (POL) Izalim mówił: Przynieście mi co, a z majętności waszej dajcie mi dary?
22 (ROH) Či som povedal: Dajte mi!? Alebo: Uplaťte zo svojho majetku za mňa

23 (POL) I wybawcie mię z rąk nieprzyjaciela, a z rąk okrutników odkupcie mię?
23 (ROH) a vysloboďte ma z ruky protivníka a vykúpte ma z ruky ukrutníkov?

24 (POL) Nauczcież mię , a ja umilknę; a w czemem zbłądził pokażcie mi.
24 (ROH) Poučte ma, a ja budem mlčať, a vysvetlite mi, v čom som blúdil!

25 (POL) O jakoż są mocne słowa prawdziwe! Ale cóż sprawi obwinienie wasze?
25 (ROH) Aké prenikavé sú slová pravdy! Ale čo nakára vaše káranie?!

26 (POL) Izali słowa moje obwinić myślicie, a przewiewać mowy utrapionego?
26 (ROH) Či zamýšľate kárať slová? Lebo veď do vetra idú slová zúfalého!

27 (POL) I na sierotę targacie się, i kopiecie doły pod przyjacielem swoim.
27 (ROH) Áno, o sirotu hádžete los a jednáte sa o svojho priateľa.

28 (POL) Przetoż przypatrzcie mi się teraz, a obaczycie, jeźli kłamię przed obliczem waszem.
28 (ROH) A tak teraz nech sa vám chce pozrieť na mňa, a istotne nebudem luhať do vašej tvári.

29 (POL) Obaczcie się, proszę, a niech nie będzie w was nieprawość; obaczcie się, a poznacie, że jest sprawiedliwość moja przy mnie.
29 (ROH) Vráťte sa, prosím, a zkúste, nech nie je neprávosti! Vráťte sa a zkúste ešte, moja spravedlivosť leží v tom!

30 (POL) A iż nie masz w języku mym nieprawości: i nie mamże znać utrapienia mego?
30 (ROH) Či je na mojom jazyku neprávosť? Či nerozozná moje ďasno zkazy?