Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Jób 4, 1-21

1 Tedy odpowiedział Elifas Temańczyk, i rzekł: 2 Jeźli będziemy mówili z tobą, nie będzie ci to przykro? Ale któż się może od mówienia zatrzymać? 3 Otoś ich wiele uczył, i ręceś mdłe potwierdzał. 4 Upadającego wspierały mowy twoje, a kolana zemdlone posilałeś. 5 A teraz, gdy to na cię przyszło, niecierpliwie znosisz, a iż cię dotknęło, trwożysz sobą. 6 Azaż pobożność twoja nie była ufnością twoją, a uprzejmość spraw twoich oczekiwaniem twojem? 7 Wspomnij proszę, kto kiedy niewinny zginął? albo gdzieby ludzie szczerzy zniszczeli? 8 Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli. 9 Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją. 10 Ryk lwi, i głos lwicy, i zęby lwiąt wytrącają. 11 Lew ginie, iż nie ma łupu, i szczenięta lwie rozproszone bywają. 12 Nadto doszło mię słowo potajemnie, i pojęło ucho moje cokolwiek z niego. 13 W rozmyślaniu widzenia nocnego, gdy przypada twardy sen na ludzi, 14 Zdjął mię strach i lękanie, które wszystkie kości moje przestraszyło. 15 A duch szedł przed twarzą moją, tak, iż włosy wstały na ciele mojem. 16 Stanął, a nie znałem twarzy jego, kształt tylko jakiś był przed oczyma memi; uciszyłem się, i słyszałem głos mówiący: 17 Izali człowiek może być sprawiedliwszy niżeli Bóg; albo mąż czystszy niż Stworzyciel jego? 18 Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek; 19 Daleko więcej w tych, co mieszkają w domach glinianych, których grunt jest na prochu, i starci bywają snadniej niżeli mól. 20 Od poranku aż do wieczora bywają starci; a iż tego nie uważają, na wieki zginą. 21 Azaż zacność ich nie pomija z nimi? umierają, ale nie w mądrości.

Verš 8

Jakom widał, że ci, którzy orali złość, i rozsiewali przewrotność, toż też zasię żęli.

Jób 15:35 - Poczęli kłopot, a porodzili nieprawość; a żywot ich gotuje zdradę.

Ž 7:14 - Zgotował nań broń śmiertelną, a strzały swoje na prześladowników przyprawił.

Prís 22:8 - Kto sieje nieprawość, żąć będzie utrapienie, a rózga gniewu jego ustanie.

Iz 59:4 - Niemasz ktoby się zastawiał o sprawiedliwość, ani jest ktoby się zasadzał o prawdę. Ufają w próżności, a mówią kłamstwo; poczynają ucisk, a rodzą nieprawość.

Oz 10:13 - Aleście orali niepobożność, żęliście nieprawość, jedliście owoc kłamstwa; albowiem ufasz w drodze swej i w mnóstwie mocarzów twoich.

Gal 6:7 - Nie błądźcie; Bóg się nie da z siebie naśmiewać; albowiem cobykolwiek siał człowiek, to też żąć będzie.

Verš 9

Bo tchnieniem Bożem giną, a od ducha gniewu jego niszczeją.

Iz 11:4 - Ale będzie ubogich sądził w sprawiedliwości, a w prawości będzie karał cichych na ziemi. I uderzy ziemię rózgą ust swoich, a duchem warg swoich zabije niezbożnika.

Verš 18

Oto w sługach jego niemasz doskonałości, a w Aniołach swoich znalazł niedostatek;

Jób 15:15 - Oto i w świętych jego niemasz doskonałości, i niebiosa nie są czyste w oczach jego.

2Pt 2:4 - Albowiem jeźli Bóg Aniołom, którzy byli zgrzeszyli, nie przepuścił, ale strąciwszy ich do piekła, podał łańcuchom ciemności, aby byli zachowani na sąd:

Job 4,1 - Elifaz z Temanu bol asi najstarší z priateľov Jóbových, a preto jemu ako najprednejšiemu a najskúsenejšiemu patrilo prvé slovo, keď sa začína hádka o príčinách Jóbovho utrpenia.

Job 4,7 - Jób nemá príčiny, aby sa oddal zúfalosti. Ak jeho zbožnosť bola vždy úprimná, tá ho oprávňuje teraz, aby dôveroval v Boha a očakával v plnej nádeji, že jeho utrpenie bude iba prechodné. Vlastná skúsenosť má presvedčiť Jóba o tom, že len hriešnici, a nie spravodliví ľudia hynú v nešťastí.

Job 4,12-21 - Elifaz pokladá svoj nočný sen za zjavenie Božie a odvoláva sa naň, aby potvrdil svoju mienku o neúprosnej odvete Božej za hriešne skutky ľudí. Domnelé slovo Božie, ktoré tu Elifaz uvádza, neobsahuje nijakú nesprávnu náuku. Avšak jeho uzávery a najmä dôsledky namierené proti Jóbovi už nie sú vo všetkom oprávnené.

Job 4,17 - Pred nekonečnou svätosťou Božou každý človek musí sa cítiť hriešnikom.

Job 4,18 - "Sluhovia Boží" sú anjeli. Bez pomoci Božej nevedela by sa udržať ani anjelská prirodzenosť, lebo aj ona je iba stvorená, a tak podlieha premene a pominuteľnosti. – "Svojim sluhom nedôveruje" doslovne: "Nepriznáva to ani anjelom", t. j. že by sami mohli byť trvale dokonalí.

Job 4,19 - Porov. Múd 9,15; 2 Kor 5,1; porov. Gn 2,7.

Job 4,21 - "Nie v múdrosti" doslovne: "pre nedostatok múdrosti". V tom je zaiste nerozumnosť, že hriešnika nepoučia ani jeho vlastné utrpenia. Nič ho nevie nakloniť, aby svoj život polepšil. Rúti sa slepo do svojho nešťastia.