  | Kniha JóbBiblia - Sväté písmo(VUL - Latinský - Nova Vulgata) | Jób 33, 1-33 |
1 Jób 33, 1 Audi igitur, Iob, eloquia mea et omnes sermones meos ausculta. 2 Jób 33, 2 Ecce aperui os meum, loquatur lingua mea in faucibus meis. 3 Jób 33, 3 Ex recto corde sermones mei sunt, et sententiam puram labia mea loquentur. 4 Jób 33, 4 Spiritus Dei fecit me, et spiraculum Omnipotentis vivificavit me. 5 Jób 33, 5 Si potes, responde mihi, praepara te coram me et consiste. 6 Jób 33, 6 Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eodem luto abscissus sum et ego. 7 Jób 33, 7 Verumtamen terror meus non te terreat, et onus meum non sit tibi grave. 8 Jób 33, 8 Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi: 9 Jób 33, 9 “Mundus sum ego et absque delicto; immaculatus, et non est iniquitas in me. 10 Jób 33, 10 Quia querelas in me repperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi; 11 Jób 33, 11 posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas”. 12 Jób 33, 12 Hoc est ergo, in quo non es iustificatus, respondebo tibi, quia maior est Deus homine. 13 Jób 33, 13 Quare adversus eum contendis, quod non ad omnia verba responderit tibi? 14 Jób 33, 14 Semel loquitur Deus, et secundo idipsum non repetit. 15 Jób 33, 15 Per somnium in visione nocturna, quando irruit sopor super homines, et dormiunt in lectulo, 16 Jób 33, 16 tunc aperit aures virorum et in visionibus terret eos, 17 Jób 33, 17 ut avertat hominem ab his, quae facit, et liberet eum de superbia, 18 Jób 33, 18 eruens animam eius a fovea et vitam illius, ut non transeat canalem mortis. 19 Jób 33, 19 Increpat quoque per dolorem in lectulo, et tremitus ossium eius continuus. 20 Jób 33, 20 Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis. 21 Jób 33, 21 Tabescet caro eius in conspectu, et ossa, quae non videbantur, nudabuntur. 22 Jób 33, 22 Appropinquavit corruptioni foveae, et vita illius mortiferis sedibus. 23 Jób 33, 23 Si fuerit apud eum angelus, unus de milibus interpres, ut annuntiet homini aequitatem, 24 Jób 33, 24 miserebitur eius et dicet: “Libera eum, ut non descendat in foveam; inveni, in quo ei propitier”. 25 Jób 33, 25 Revirescet caro eius plus quam in iuventute, revertetur ad dies adulescentiae suae. 26 Jób 33, 26 Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit; et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam. 27 Jób 33, 27 Canit ad homines et dicit: “Peccavi et iustitiam perverti et non debui satisfacere. 28 Jób 33, 28 Liberavit animam suam, ne pergeret in foveam, sed vivens lucem videret”. 29 Jób 33, 29 Ecce haec omnia operatur Deus duobus, tribus vicibus cum homine, 30 Jób 33, 30 ut revocet animas eorum a fovea et illuminet luce viventium. 31 Jób 33, 31 Attende, Iob, et audi me et tace, dum ego loquor. 32 Jób 33, 32 Si autem habes quod loquaris, responde mihi; loquere, volo enim te apparere iustum. 33 Jób 33, 33 Quod si non habes, audi me; tace, et docebo te sapientiam ”.
| | | Jób 33, 1-33 |
Verš 6
Ecce ego sicut tu coram Deo sum et de eodem luto abscissus sum et ego.
Jób 9:35 - Loquar et non timebo eum; quia sic non mecum ipse sum.
Jób 23:10 - Ipse vero scit viam meam, et, si probaverit me, quasi aurum egrediar.
Verš 8
Dixisti ergo in auribus meis, et vocem verborum tuorum audivi:
Jób 10:7 - cum scias quia nihil impium fecerim, et sit nemo, qui de manu tua possit eruere?
Jób 16:17 - attamen absque iniquitate manus meae, cum haberem mundas preces.
Jób 23:10 - Ipse vero scit viam meam, et, si probaverit me, quasi aurum egrediar.
Jób 27:5 - Absit a me, ut iustos vos esse iudicem; donec exspirem, non recedam ab innocentia mea.
Verš 10
Quia querelas in me repperit, ideo arbitratus est me inimicum sibi;
Jób 13:24 - Cur faciem tuam abscondis et arbitraris me inimicum tuum?
Jób 16:9 - Ira eius discerpsit me et adversata est mihi, et infremuit contra me dentibus suis. Hostis meus acuit oculos suos in me.
Jób 19:11 - Iratus est contra me furor eius, et sic me habuit quasi hostem suum.
Verš 11
posuit in nervo pedes meos, custodivit omnes semitas meas”.
Jób 13:27 - Posuisti in nervo pedem meum et observasti omnes semitas meas et vestigia pedum meorum considerasti.
Jób 14:16 - Tu quidem nunc gressus meos dinumerares, sed parceres peccatis meis.
Verš 20
Abominabilis ei fit in vita sua panis, et animae illius cibus ante desiderabilis.
Ž 107:18 - omnem escam abominata est anima eorum, et appropinquaverunt usque ad portas mortis.
Verš 26
Deprecabitur Deum, et placabilis ei erit; et videbit faciem eius in iubilo, et reddet homini iustitiam suam.
Ž 50:15 - et invoca me in die tribulationis: eruam te, et honorificabis me ”.
Iz 58:9 - Tunc invocabis, et Dominus exaudiet; clamabis, et dicet: “ Ecce adsum ”. Si abstuleris de medio tui iugum et desieris extendere digitum et loqui iniquitatem;
Verš 30
ut revocet animas eorum a fovea et illuminet luce viventium.
Ž 56:13 - Super me sunt, Deus, vota tua; reddam laudationes tibi,
Job 33,9 - Elihu zopakuje súhrn Jóbových tvrdení, ktorými ustavične zdôrazňoval svoju nevinnosť (porov. 9,21; 10,7; 12,4; 16,17; 27,5 n.). Odsúdi Jóbovu opovážlivosť. Veď podľa verša 10 Jób pripisoval Bohu istú predpojatosť (porov. 13,24; 19,11).
Job 33,14 - Boh hovorí k ľuďom rozmanitým spôsobom. Elihu uvádza aspoň tri spôsoby: Boh hovorí pomocou videnia (verše 15–18), prostredníctvom chorôb a neduhov (verše 19–22) a konečne cestou priateľského napomenutia (verše 23–28).
