Kniha Jób

1 (POL) Potem otworzył Ijob usta swoje, i złorzeczył dniowi swemu.
1 (ROH) Potom otvoril Job svoje ústa a zlorečil svojmu dňu.

2 (POL) I zawołał Ijob, mówiąc:
2 (ROH) A tak odpovedal Job a riekol:

3 (POL) Bodaj był zginął dzień, któregom się urodził! i noc,w którą rzeczono: Począł się mężczyzna!
3 (ROH) Oj, aby bol zahynul deň, v ktorom som sa narodil, a noc, ktorá povedala: Chlapča sa počalo.

4 (POL) Bodaj się był on dzień obrócił w ciemność! By się był o nim nie pytał Bóg z wysokości, i nie był oświecony światłością!
4 (ROH) Nech sa obráti ten deň na tmu; nech sa nepýta po ňom Bôh s hora, ani nech nezasvieti naň svetlosť;

5 (POL) Bodaj go była zaćmiła ciemność i cień śmierci! by go był ogarnął obłok, i ustraszyła go gorącość dzienna!
5 (ROH) nech si ho vymenia tma a tôňa smrti, nech prebýva na ňom mrákava, a nech ho predesia čierňavy dňa!

6 (POL) Bodaj była noc onę osiadła ciemność, aby nie szła w liczbę dni rocznych, i w liczbę miesięcy nie przyszła!
6 (ROH) Nech ta soberie tú noc mrákota; nech nie je pripojená ku dňom roku, nech nevojde do počtu mesiacov!

7 (POL) Bodaj noc ona była samotna, a śpiewania aby nie było w niej!
7 (ROH) Hľa, aby tá noc bola bývala neplodnou, aby nebolo prišlo do nej plesanie!

8 (POL) Bodaj ją byli przeklęli, którzy przeklinają dzień, którzy są gotowi, wzruszać płacz swój!
8 (ROH) Nech ju prekľajú tí, ktorí zlorečia dňu, hotoví zobudiť leviatána!

9 (POL) Bodaj się były zaćmiły gwiazdy przy zmierzkaniu jej! a czekając światła, aby się go była nie doczekała, ani nie oglądała zorzy porannej!
9 (ROH) Nech sa zatmejú hviezdy jej šera, aby čakajúc na svetlo nedočkala sa ho ani nech neuvidí mihalníc rannej zory,

10 (POL) Iż nie zawarła drzwi żywota mego, a nie skryła boleści od oczu moich.
10 (ROH) pretože nezavrela dverí môjho materinského života, aby bola zastrela trápenie od mojich očí.

11 (POL) Przeczżem w żywocie nie umarł, albo, gdym z żywota wyszedł, czemum nie zginął?
11 (ROH) Prečo som nezomrel, prv ako som sa narodil alebo vyjdúc zo života matky prečo som nezhynul?

12 (POL) Przeczże mię piastowano na kolanach? a przeczżem ssał piersi?
12 (ROH) Prečo ma kedy vzali na kolená a prečo na prsia, aby som ich požíval?

13 (POL) Albowiembym teraz leżał i odpoczywał; spałbym i miałbym pokój,
13 (ROH) Lebo teraz by som ležal a odpočíval, spal by som a mal by som pokoj,

14 (POL) Z królmi i z radcami ziemi, którzy sobie budowali na miejscach pustych;
14 (ROH) s kráľmi a radcami zeme, ktorí si staväli pustiny,

15 (POL) Albo z książętami, którzy mieli złoto, a napełniali domy swe srebrem,
15 (ROH) alebo s kniežatami, ktoré maly zlato a ktoré naplňovaly svoje domy striebrom.

16 (POL) Albo czemum się nie stał jako martwy płód skryty? albo jako niemowlątka, które nie oglądały światłości?
16 (ROH) Alebo prečo som nebol jako nedochôdča, skryté, jako nemluvňatá, ktoré nevidely svetla?

17 (POL) Tam niepobożni przestawają straszyć, i tam odpoczywają zwątleni w siłę.
17 (ROH) Tam prestávajú bezbožníci zúriť, a tam odpočívajú tí, ktorí ustali v sile od práce.

18 (POL) Tamże więźniowie sobie wydychają, a nie słyszą głosu trapiącego ich,
18 (ROH) Tam sú spolu bezpeční i väzni, nepočujú hlasu pohoniča.

19 (POL) Mały i wielki tam sobie są równi a niewolnik wolny od pana swego.
19 (ROH) Malý a veľký sú tam rovní, a sluha je tam prostý svojho pána.

20 (POL) Przecz nędznemu dana jest światłość, a żywot tym, którzy są utrapionego ducha?
20 (ROH) Načo dáva Bôh utrápenému svetlo a život, tým, ktorí majú horkosť v duši?!

21 (POL) Którzy czekają śmierci, a nie przychodzi, choć jej pilniej szukają niż skarbów skrytych;
21 (ROH) Ktorí očakávajú na smrť, a niet jej, hoci ju hľadajú viac ako skrytých pokladov?

22 (POL) Którzyby się z radością weselili, pląsając, gdyby znaleźli grób.
22 (ROH) Ktorí by sa radovali, až by plesali, veselili by sa, keby našli hrob?

23 (POL) Przecz dana jest światłość mężowi, którego droga skryta jest, a którego Bóg ciężkościami ogarnął?
23 (ROH) Načo to dáva Bôh človekovi, ktorého cesta je skrytá, a ktorého Bôh ohradil plotom z tŕnia?

24 (POL) Albowiem kiedy mam jeść, wzdychanie moje przychodzi, a rozchodzi się jako woda ryczenie moje;
24 (ROH) Lebo pred mojím pokrmom prichádza moje vzdychanie, a moje revania sa rozlievajú ako voda,

25 (POL) Bo strach, któregom się lękał, przyszedł na mię, a czegom się obawiał, przydało mi się.
25 (ROH) pretože to, čoho som sa strachoval, ma nadišlo, a to, čoho som sa obával, prišlo na mňa.

26 (POL) Nie byłem bezpieczny, anim się uspokoił, anim odpoczywał, a przecież na mię przyszła trwoga.
26 (ROH) Nebol som hriešne ubezpečený ani som nemal pokoja ani som neodpočíval, a jednako prišla pohroma.