Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Jób 26, 1-14

1 A Ijob odpowiadając rzekł: 2 Jakożeś ratował tego, który nie ma mocy? a jakoś wybawił ramię, które nie ma siły? 3 Jakążeś dał radę temu, co nie ma mądrości? Azaś go samej rzeczy gruntownie nie wyuczył? 4 Komużeś powiedział te słowa? Czyjże duch wyszedł od ciebie? 5 I martwe rzeczy rodzą się pod wodami, i obywatele ich. 6 Odkryte są przepaści przed nim, a nie ma przykrycia zatracenie. 7 Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem. 8 Zawiązuje wody na obłokach swoich, a nie rwie się obłok pod nimi. 9 Zatrzymuje stolicę swoję, rozpostarłszy nad nią obłok swój. 10 Położył granice wodom, aż weźmie koniec światłość i ciemność. 11 Słupy niebieskie trzęsą się, i chwieją się na gromienie jego. 12 Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego. 13 Duchem swym niebiosa przyozdobił, a ręka jego stworzyła węża skrętnego. 14 Oto teć są tylko części dróg jego, lecz i ta trocha niewybadana, cośmy słyszeli o nim, a grzmot wielkiej możności jego któż zrozumie?

Verš 6

Odkryte są przepaści przed nim, a nie ma przykrycia zatracenie.

Ž 139:8 - Jeźlibym wstąpił do nieba, jesteś tam; i jeźlibym sobie posłał w grobie, i tameś przytomny.

Ž 139:11 - Albo rzekłlibym: Wżdyć ciemności zakryją mię; aleć i noc jest światłem około mnie,

Prís 15:11 - Piekło i zatracenie są przed Panem; jakoż daleko więcej serca synów ludzkich.

Heb 4:13 - A nie masz żadnego stworzenia, które by nie było jawne przed obliczem jego; owszem wszystkie rzeczy obnażone są i odkryte oczom tego, o którym mówimy.

Verš 7

Rozciągnął północy nad miejscem próżnem, a ziemię zawiesił na niczem.

Ž 104:2 - Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Verš 9

Zatrzymuje stolicę swoję, rozpostarłszy nad nią obłok swój.

Jób 9:8 - On sam rozpościera niebiosa, i depcze po wałach morskich.

Ž 104:2 - Przyodziałeś się światłością jako szatą; rozciągnąłeś niebiosa jako oponę.

Verš 10

Położył granice wodom, aż weźmie koniec światłość i ciemność.

Jób 38:8 - Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

Ž 33:7 - Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.

Ž 104:9 - Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Jer 5:22 - I nie będziecież się mnie bali? mówi Pan; a przed obliczem mojem nie będziecież się lękali? którym położył morzu piasek za granicę ustawą wieczną, a nie przestąpi jej. Choć się wzruszą, wszakże nie przemogą; choć się wzburzą wały jego, wszakże nie przeskoczą go.

Gn 1:9 - I rzekł Bóg: Niech się zbiorą wody, które są pod niebem, na jedno miejsce, a niech się okaże miejsce suche; i stało się tak.

Jób 38:8 - Któż zamknął drzwiami morze, gdy się wyrywało, jakoby z żywota wychodząc?

Ž 33:7 - Który zgromadził jako na kupę wody morskie, i złożył do skarbu przepaści.

Ž 104:9 - Zamierzyłeś im kres, aby go nie przestępowały, ani się wracały na okrycie ziemi.

Prís 8:29 - Gdy zakładał morzu granice jego, i wodom, aby nie przestępowały rozkazania jego; gdy rozmierzał grunty ziemi:

Verš 12

Mocą swą dzieli morze, a roztropnością swą uśmierza nawałności jego.

Iz 51:15 - Ja zaiste jestem Pan, Bóg twój, który rozdzielam morze, tak, że szumią wały jego; Pan zastępów jest imię moje.

Verš 13

Duchem swym niebiosa przyozdobił, a ręka jego stworzyła węża skrętnego.

Ž 33:6 - Słowem Pańskiem są niebiosa uczynione, a Duchem ust jego wszystko wojsko ich.

Job 26,10 - "Hranica svetla so tmou" je označenie obzoru.

Job 26,12 - More tu dostáva meno Rachab (t. j. Obluda). Za vysvetlenie tohto pomenovania môže slúžiť azda to, že rozbúrené more pôsobí dojmom, akoby bolo podobné mohutnému hybkému hadovi. V starých povestiach Východu o stvorení sveta vystupuje spravidla pramore ako ozrutná hadia obluda (porov. asýrsku báj Enuma eliš a tiež 9,13; 7,12; Iz 51,10; Ž 89,11). Aj meno draka – hada "Leviatan" (3,8) súvisí s touto predstavou (26,13).