Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Jób 19, 1-29

1 A odpowiadając Ijob rzekł: 2 Dokądże trapić będziecie duszę moję, a nacierać na mię mowami swemi? 3 Już dziesięćkroć zawstydziliście mię, i nie wstydże was, że się tak zatwardzacie przeciwko mnie? 4 A niech tak będzie, żem zbłądził; przy mnie zostanie błąd mój. 5 A jeźli się przeciw mnie wynosicie, a obwiniacie mię pohańbieniem mojem, 6 Wiedzcież, żeć mię Bóg odwrócił, i siecią swoją obtoczył mię. 7 Oto, wołamli o krzywdę, nie bywam wysłuchany; krzyczęli, niemasz sądu. 8 Drogę moję zagrodził, żebym przejść nie mógł, a na ścieszce mojej ciemności położył. 9 Z sławy mojej złupił mię, i zdjął koronę z głowy mojej. 10 Popsuł mię zewsząd, abym zaginął, a wyrwał jako drzewo nadzieję moję. 11 Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich. 12 Przyszły razem hufy jego, i utorowały przeciwko mnie drogę swoję, i obległy w około namiot mój. 13 Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie. 14 Opuścili mię bliscy moi, a znajomi moi zapomnieli mię. 15 Komornicy domu mego, i służebnice moje mają mię za obcego, cudzoziemcem stałem się w oczach ich. 16 Wołamli na sługę mego, nie ozywa mi się, chociaż go proszę ustami memi. 17 Tchem moim brzydzi się żona moja, choć proszę przez synów żywota mego. 18 I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi. 19 Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi. 20 Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich. 21 Zmiłujcie się nademną, zmiłujcie się nademną, wy przyjaciele moi! bo ręka Boża dotknęła mię. 22 Czemuż mię prześladujecie, jako Bóg, a ciała mego nie możecie się nasycić? 23 Oby teraz napisane były słowa moje! oby je na księgach wyrysowano! 24 Oby rylcem żelaznym i ołowiem na wieczną pamiątkę na kamieniu wydrążone były! 25 Aczci ja wiem, iż Odkupiciel mój żyje, a iż w ostateczny dzień nad prochem stanie. 26 A choć ta skóra moja roztoczona będzie, przecież w ciele mojem oglądam Boga; 27 Którego ja sam oglądam, i oczy moje ujrzą go, a nie inny; choć zniszczały nerki moje we wnętrznościach moich. 28 Przeczże nie mówicie: Czemuż go prześladujemy? gdyż się przy mnie znajduje grunt dobrej sprawy. 29 Ulęknijcie się sami miecza, bo pomsta nieprawości jest miecz; a wiedzcie, że będzie sąd.

Verš 19

Brzydzą się mną wszyscy najwierniejsi moi, a którychem umiłował, stali mi się przeciwnymi.

Ž 41:9 - Mówiąc: Pomsta się nań za niezbożność wylała, a iż się położył, więcej nie wstanie.

Ž 55:13 - Albowiem nie nieprzyjaciel jaki zelżył mię, inaczej zniósłbym to był; ani ten, który mię miał w nienawiści, powstał przeciwko mnie; bobym się wżdy był skrył przed nim;

Verš 18

I najlichsi pogardzają mną, a gdy powstaję, urągają mi.

Jób 30:1 - Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

Verš 11

Nadto zapalił się na mię gniew jego, a policzył mię w poczet nieprzyjaciół swoich.

Jób 13:24 - Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Jób 16:9 - Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

Jób 33:10 - Oto znajduje Bóg przyczyny przeciwko mnie, a poczytuje mię za nieprzyjaciela swego.

Nár 2:5 - Pan się stał jako nieprzyjaciel, połknął Izraela, połknął wszystkie pałace jego, popsuł twierdze jego, i rozmnożył w ludu Judzkim płacz i narzekanie.

Verš 20

Do skóry mojej, jako do ciała mego przyschła kość moja; skóra tylko została około zębów moich.

Jób 30:30 - Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

Ž 102:5 - Porażone jest jako trawa, i uwiędło serce moje, tak, żem zapomniał jeść chleba swego.

Nár 4:8 - Ale teraz wejrzenie ich czerniejsze jest niż czarność, nie mogą poznani być na ulicach; przyschła skóra ich do kości ich, wyschła jest jako drzewo.

Verš 13

Braci moich odemnie oddalił, a znajomi moi stronią odemnie.

Ž 31:11 - Albowiem zwątlało od boleści zdrowie moje, a lata moje od wzdychania; zemdlała dla utrapianie mego siła moja, a kości moje wyschły.

Ž 38:11 - Serce moje skacze; opuściła mię siła moja, a jasności oczów moich nie masz przy mnie.

Ž 69:8 - Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje.

Ž 88:8 - Doległa mię zapalczywość twoja, a wszystkiemi nawałnościami twemi przytłoczyłeś mię. Sela.

Job 19,9 - Boh postrhúval ozdobné rúcho z Jóba, t. j. odňal mu všetku vážnosť a bohatstvo, ktorými predtým oplýval.

Job 19,12 - "Tlupy, čo postupujú združené", sú všetci nepriatelia Jóbovi. K nim patria aj jeho bezohľadní priatelia.

Job 19,13 - "Bratia" sú Jóbovi súkmeňovci a iní bližší pokrvní. Slovo "brat" malo v tých krajoch široký význam: Okrem pokrvných naznačovalo vôbec všetkých ľudí, ktorí sú dušou niekomu blízki.

Job 19,20 - Jób vychudol na kožu a kosť. Pery bez mäsa mu pokrývajú zuby.

Job 19,24 - Nápisy na skalných stenách chránili proti vplyvom poveternosti tak, že vryté priehlbiny písmen vyplnili olovom.

Job 19,27 - Osnova sa nám spoľahlivo nezachovala; preto je pochopiteľné, že aj preklady sú dosť odchylné. Zmysel miesta treba porovnať s obsahom celej knihy. Kniha o Jóbovi nikde neučí výslovné presvedčenie o budúcom zmŕtvychvstaní tela, ako sa o tom mnohí, najmä vedení textom Vulgáty nazdávali. Zmysel miesta je asi tento: Keď večne živý Boh vystúpi raz ako Jóbov obhajca, pomôže mu k jeho právu. Lebo Boh dokáže jeho nevinu a zbaví ho aj utrpenia. Jób bude hľadieť na Boha vo svojom tele, ale ešte v tomto živote.