Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Jób 16, 1-22

1 Ale odpowiedział Ijob, i rzekł: 2 Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście. 3 I kiedyż będzie koniec tym próżnym słowom? albo co cię przymusza, że tak odpowiadasz? 4 Azażbym ja tak mówił, jako wy, gdybyście wy byli na miejscu mojem? azażbym zbierał przeciwko wam słowa, i kiwałlibym nad wami głową swoją? 5 Owszembym was posilał ustami memi, a ruchanie warg moich ulżyłoby boleści waszych. 6 Ale jeźli będę mówił, przecież się nie ukoi boleść moja; a jeźli też przestanę, izaż odejdzie odemnie? 7 A teraz zemdlił mię; spustoszyłeś, o Boże! wszystko zgromadzenie moje. 8 Pomarszczyłeś mię na świadectwo, a znaczne na mnie schudzenie moje na twarzy mojej, jawnie świadczy przeciwko mnie. 9 Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię. 10 Rozdzierają na mię usta swe, i sromotnie mię policzkowali, zebrawszy się społu przeciwko mnie. 11 Podał mię Bóg przewrotnemu, a w ręce niepobożnych wydał mię. 12 Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel. 13 Ogarnęli mię strzelcy jego; rozciął nerki moje, a nie przepuścił, i rozlał na ziemię żółć moję. 14 Zranił mię, raną na ranę; rzucił się na mię, jako olbrzym. 15 Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję. 16 Twarz moja płaczem oszpecona, a na powiekach moich jest cień śmierci. 17 Chociaż żadnego łupiestwa niemasz w rękach moich, a modlitwa moja jest czysta. (a jeźli nie tak,) 18 O ziemio! nie zakrywajże krwi mojej, a niech nie ma miejsca wołanie moje! 19 Otoć i teraz w niebie jest świadek mój, jest świadek mój na wysokości. 20 O krasomówcy moi, przyjaciele moi! wylewa łzy do Boga oko moje. 21 Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym! 22 Bo lata zamierzone nadchodzą, a ścieszką, którą się nie wrócę, już idą.

Verš 9

Popędliwość jego porwała mię, i wziął nienawiść przeciwko mnie; a zgrzytając na mię zębami swemi, jako nieprzyjaciel mój, bystremi oczyma swemi spojrzał na mię.

Jób 10:16 - Którego przybywa; bo jako lew srogi gonisz mię, a coraz dziwniej się przeciwko mnie stawiasz.

Jób 13:24 - Przeczże oblicze twoje zakrywasz, a poczytasz mię sobie za nieprzyjaciela?

Verš 2

Słyszałem takowych rzeczy wiele; przykrymi cieszycielami wy wszyscy jesteście.

Jób 13:4 - Boście wy sprawcy kłamstwa: wszyscyście wy lekarze nikczemni.

Verš 12

Byłem w pokoju, ale mię potarł; a uchwyciwszy mię za szyję moję, roztrzaskał mię, i wystawił mię sobie za cel.

Jób 7:20 - Zgrzeszyłem, cóż mam czynić? o stróżu ludzki! czemuś mię sobie za cel położył, abym był sam sobie ciężarem?

Nár 3:12 - Naciągnął łuk swój, a postawił mię jako cel strzałom swym.

Verš 21

Oby się godziło wieść spór człowiekowi z Bogiem, i jako synowi człowieczemu z bliźnim swym!

Jób 31:35 - Obym miał kogo, coby mię wysłuchał; ale oto ten jest znak mój, że Wszechmogący sam odpowie za mię, i księga, którą napisał przeciwnik mój.

Kaz 6:10 - Czemkolwiek kto jest, już tak nazwano imię jego; i wiadomo było, że człowiekiem być miał, i że się nie może sądzić z mocniejszym nad się.

Iz 45:9 - Biada temu, który się spiera z stworzycielem swoim, będąc skorupą, jako inne skorupy gliniane. Izali glina rzecze garncarzowi swemu: Cóż czynisz? Robota twoja zaprawdę nikczemna jest.

Rim 9:20 - I owszem, o człowiecze! któżeś ty jest, który spór wiedziesz z Bogiem? Izali lepianka rzecze lepiarzowi: Przeczżeś mię tak uczynił?

Verš 15

Uszyłem wór na zsiniałą skórę moję, a oszpeciłem prochem głowę moję.

Jób 30:19 - Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

Job 16,8 - Veľmi ťažký, azda porušený text.

Job 16,9-10 - Ako si počínajú divé zvery a šelmy proti svojej úbohej koristi, tak kruto si počínajú aj Jóbovi priatelia proti svojmu niekdajšiemu vernému druhovi. Miesto pravej a úprimnej potechy nemilosrdne ho sužujú, keď mu siahajú na posledné, čo mu zostalo po toľkých stratách majetku a zdravia: na jeho nevinnosť a čestné meno.

Job 16,15 - "Žínenka" znamená smútočné rúcho, ušité z vrecoviny, ktoré nosili na holom tele (preto hovorí Jób: "ušil som si ju na kožu").

Job 16,18 - Vyliata krv volala o pomstu. Preto si Jób žiada, aby ju zem nepokryla. Jóbova krv má vznášať žaloby za všetky jeho telesné a duševné útrapy. Taká nevinne vyliata krv volala podľa predstavy tamojších ľudí k Bohu o pomstu (Gn 4,10; Iz 26,21), kým ju nezakryjú, t. j. kým ju nevypomstia. V tých krajoch vládlo prísne ustanovenie o krvnej pomste podľa zásady: Život za život, zub za zub! Dokiaľ zavraždený človek nebol pomstený smrťou samého vraha, mŕtvola nevinne zavraždeného nebola "prikrytá", nemala nárok na pravé spočinutie.