  | Kniha JóbBiblia - Sväté písmo(POL - Poľský - Gdańska) | Jób 14, 1-22 |
1 (POL) Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
1 (ROH) Človek, splodený zo ženy, je krátkeho veku a sýty nepokoja.
2 (POL) Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
2 (ROH) Vyjde jako kvet z puku a uvädne; uteká jako tieň a nezastane.
3 (POL) Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
3 (ROH) A ešte i na takého otváraš svoje oči a mňa uvodíš so sebou v súd!
4 (POL) Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
4 (ROH) Kto môže vydať čisté z nečistého? Nikto! -
5 (POL) Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
5 (ROH) Ak tedy sú určené jeho dni, počet jeho mesiacov je u teba; položil si mu hranice, ktorých neprekročí:
6 (POL) Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
6 (ROH) odvráť od neho svoj pozor, aby mal chvíľu pokoj, až by sa potešil ako nájomník svojmu dňu.
7 (POL) Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
7 (ROH) Lebo strom má nádej: ak ho vytnú, zase vyrastie, a jeho výhonok nevyhynie.
8 (POL) Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
8 (ROH) Jestli sa zostarie jeho koreň v zemi, a jeho peň zomrie, v prachu:
9 (POL) Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
9 (ROH) keď zavonia vodu, znova vypučí a ženie vetvi jako sadenec.
10 (POL) Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
10 (ROH) Ale muž zomrie, premožený mdlobou; a keď vypustí človek dušu, kdeže je?!
11 (POL) Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
11 (ROH) Ako keď odtekajú vody z jazera, a rieka siakne a vysychá:
12 (POL) Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
12 (ROH) tak i človek, keď ľahne, nevstane; dokiaľ len budú nebesia, neprebudia sa ani sa nezobudia zo svojho spánku.
13 (POL) Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!
13 (ROH) Oj, aby si ma ukryl v hrobe, aby si ma zakryl, dokiaľ by sa neodvrátil tvoj hnev, aby si mi uložil lehotu a potom sa rozpamätal na mňa!
14 (POL) Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
14 (ROH) Ak zomrie muž, či ešte kedy ožije? Vtedy po všetky dni svojho vojenia budem sa nadejať, dokiaľ len neprijde moja zmena.
15 (POL) Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
15 (ROH) Zavoláš, a ja sa ti ohlásim; budeš túžiť po diele svojich rúk.
16 (POL) Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
16 (ROH) Lebo vtedy budeš počítať moje kroky: nebudeš striehnuť na môj hriech.
17 (POL) Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
17 (ROH) Moje prestúpenie bude zapečatené v uzlíku, a zatrieš moju neprávosť.
18 (POL) Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
18 (ROH) Ale teraz ako keď padá vrch, že sa drobí, a skala, keď sa odtrhne od svojho miesta;
19 (POL) Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
19 (ROH) voda mrví kamene, a jej lejaky odplavujú prach zeme, tak si zahubil nádej smrteľného človeka.
20 (POL) Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
20 (ROH) Večne ho premáhaš, a ide ta; mení svoju tvár a tak ho zaháňaš.
21 (POL) Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
21 (ROH) Či sú potom jeho synovia slávni, nevie o tom, a či sú chatrní, nepozoruje na to.
22 (POL) Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
22 (ROH) Ale jeho telo bolestí spolu s ním, a tak i jeho duša smúti tam spolu s ním.
| | | Jób 14, 1-22 |
Verš 1
Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
Ž 90:5 - Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.
Ž 90:9 - Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.
Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Ž 103:15 - Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.
Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.
Jak 4:14 - (Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)
Verš 2
Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
Ž 103:15 - Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.
Iz 40:6 - Głos mówiącego: Wołaj. I rzekł: Cóż mam wołać? To: Wszelkie ciało jest trawa, a wszystka zacność jego jako kwiat polny.
1Pt 1:24 - Ponieważ wszelkie ciało jest jako trawa i wszelka chwała człowieka jako kwiat trawy; uwiędła trawa i kwiat jej opadł;
Jób 8:9 - (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)
Ž 90:6 - Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.
Ž 90:10 - Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.
Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.
Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.
Verš 3
Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
Jób 7:17 - Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?
Jób 10:20 - Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
Verš 4
Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
Gn 5:3 - I żył Adam sto i trzydzieści lat, i spłodził syna na podobieństwo swoje, i na wyobrażenie swoje, i nazwał imię jego Set.
Ž 51:5 - Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.
Jn 3:6 - Co się narodziło z ciała, ciało jest, a co się narodziło z Ducha, duch jest.
Rim 5:12 - Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.
Ef 2:3 - Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy.
Verš 5
Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
Jób 7:1 - Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
Verš 6
Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
Jób 7:16 - Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.
Jób 7:19 - Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?
Jób 10:20 - Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,
Jób 7:1 - Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?
Verš 16
Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
Jób 31:4 - Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?
Jób 34:21 - Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.
Ž 56:8 - Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.
Ž 139:2 - Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.
Prís 5:21 - Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.
Jer 32:19 - Wielki w radzie i możny w sprawie, ponieważ oczy twoje otworzone są na wszystkie drogi synów ludzkich, abyś oddał każdemu według dróg jego, i według owoców spraw jego;
Job 14,4 - Pred nesmiernou Božou svätosťou každý človek musí sa cítiť nečistým; kresťanská exegéza vidí v tejto stati narážku na dedičný hriech.
Job 14,14-17 - V prípade, že by som sa mohol navrátiť z podsvetia na svet, potom by som chcel trpezlivo vyčkávať, až by sa ti utíšil hnev, ba celkom by ustal a prišiel by si pre mňa, aby si ma znovu do života postavil pod ochranu svojej dobrotivej otcovskej starostlivosti.
Job 14,18-20 - Ako vždy pôsobia svojou nezadržateľnou mocou mohutné prírodné sily, tak prevádza svoju moc nad človekom aj smrť. Jej sile nikto nevie odolať.
