Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Jób 14, 1-22

1 (POL) Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;
1 (LS) L'homme né de la femme! Sa vie est courte, sans cesse agitée.

2 (POL) Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.
2 (LS) Il naît, il est coupé comme une fleur; Il fuit et disparaît comme une ombre.

3 (POL) Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.
3 (LS) Et c'est sur lui que tu as l'oeil ouvert! Et tu me fais aller en justice avec toi!

4 (POL) Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;
4 (LS) Comment d'un être souillé sortira-t-il un homme pur? Il n'en peut sortir aucun.

5 (POL) Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.
5 (LS) Si ses jours sont fixés, si tu as compté ses mois, Si tu en as marqué le terme qu'il ne saurait franchir,

6 (POL) Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.
6 (LS) Détourne de lui les regards, et donne-lui du relâche, Pour qu'il ait au moins la joie du mercenaire à la fin de sa journée.

7 (POL) Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie.
7 (LS) Un arbre a de l'espérance: Quand on le coupe, il repousse, Il produit encore des rejetons;

8 (POL) Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego:
8 (LS) Quand sa racine a vieilli dans la terre, Quand son tronc meurt dans la poussière,

9 (POL) Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody.
9 (LS) Il reverdit à l'approche de l'eau, Il pousse des branches comme une jeune plante.

10 (POL) Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest?
10 (LS) Mais l'homme meurt, et il perd sa force; L'homme expire, et où est-il?

11 (POL) Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha.
11 (LS) Les eaux des lacs s'évanouissent, Les fleuves tarissent et se dessèchent;

12 (POL) Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego.
12 (LS) Ainsi l'homme se couche et ne se relèvera plus, Il ne se réveillera pas tant que les cieux subsisteront, Il ne sortira pas de son sommeil.

13 (POL) Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię!
13 (LS) Oh! si tu voulais me cacher dans le séjour des morts, M'y tenir à couvert jusqu'à ce que ta colère fût passée, Et me fixer un terme auquel tu te souviendras de moi!

14 (POL) Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej.
14 (LS) Si l'homme une fois mort pouvait revivre, J'aurais de l'espoir tout le temps de mes souffrances, Jusqu'à ce que mon état vînt à changer.

15 (POL) Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz.
15 (LS) Tu appellerais alors, et je te répondrais, Tu languirais après l'ouvrage de tes mains.

16 (POL) Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.
16 (LS) Mais aujourd'hui tu comptes mes pas, Tu as l'oeil sur mes péchés;

17 (POL) Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje.
17 (LS) Mes transgressions sont scellées en un faisceau, Et tu imagines des iniquités à ma charge.

18 (POL) Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego.
18 (LS) La montagne s'écroule et périt, Le rocher disparaît de sa place,

19 (POL) Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz.
19 (LS) La pierre est broyée par les eaux, Et la terre emportée par leur courant; Ainsi tu détruis l'espérance de l'homme.

20 (POL) Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go.
20 (LS) Tu es sans cesse à l'assaillir, et il s'en va; Tu le défigures, puis tu le renvoies.

21 (POL) Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy.
21 (LS) Que ses fils soient honorés, il n'en sait rien; Qu'ils soient dans l'abaissement, il l'ignore.

22 (POL) Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.
22 (LS) C'est pour lui seul qu'il éprouve de la douleur en son corps, C'est pour lui seul qu'il ressent de la tristesse en son âme.

Verš 1

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Ž 90:5 - Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Ž 90:9 - Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Ž 103:15 - Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

Jak 4:14 - (Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

Verš 2

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Ž 103:15 - Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Iz 40:6 - Głos mówiącego: Wołaj. I rzekł: Cóż mam wołać? To: Wszelkie ciało jest trawa, a wszystka zacność jego jako kwiat polny.

1Pt 1:24 - Ponieważ wszelkie ciało jest jako trawa i wszelka chwała człowieka jako kwiat trawy; uwiędła trawa i kwiat jej opadł;

Jób 8:9 - (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

Ž 90:6 - Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

Ž 90:10 - Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

Verš 3

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Jób 7:17 - Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Jób 10:20 - Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Verš 4

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Gn 5:3 - I żył Adam sto i trzydzieści lat, i spłodził syna na podobieństwo swoje, i na wyobrażenie swoje, i nazwał imię jego Set.

Ž 51:5 - Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.

Jn 3:6 - Co się narodziło z ciała, ciało jest, a co się narodziło z Ducha, duch jest.

Rim 5:12 - Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Ef 2:3 - Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy.

Verš 5

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Jób 7:1 - Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Verš 6

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Jób 7:16 - Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

Jób 7:19 - Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Jób 10:20 - Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Jób 7:1 - Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Verš 16

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Jób 31:4 - Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

Jób 34:21 - Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.

Ž 56:8 - Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

Ž 139:2 - Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

Prís 5:21 - Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

Jer 32:19 - Wielki w radzie i możny w sprawie, ponieważ oczy twoje otworzone są na wszystkie drogi synów ludzkich, abyś oddał każdemu według dróg jego, i według owoców spraw jego;

Job 14,4 - Pred nesmiernou Božou svätosťou každý človek musí sa cítiť nečistým; kresťanská exegéza vidí v tejto stati narážku na dedičný hriech.

Job 14,14-17 - V prípade, že by som sa mohol navrátiť z podsvetia na svet, potom by som chcel trpezlivo vyčkávať, až by sa ti utíšil hnev, ba celkom by ustal a prišiel by si pre mňa, aby si ma znovu do života postavil pod ochranu svojej dobrotivej otcovskej starostlivosti.

Job 14,18-20 - Ako vždy pôsobia svojou nezadržateľnou mocou mohutné prírodné sily, tak prevádza svoju moc nad človekom aj smrť. Jej sile nikto nevie odolať.