Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

Jób 14, 1-22

1 Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów; 2 Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się. 3 Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą. 4 Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden; 5 Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić. 6 Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego. 7 Albowiem i o drzewie jest nadzieja, choć je wytną, że się jeszcze odmłodzi, a latorośl jego nie ustanie. 8 Choć się zstarzeje w ziemi korzeń jego, i w prochu obumrze pień jego: 9 Wszakże gdy uczuje wilgotność, puści się, i rozpuści gałęzie, jako szczep młody. 10 Ale człowiek umiera, zemdlony będąc, a umarłszy człowiek gdzież jest? 11 Jako uchodzą wody z morza, a rzeka opada i wysycha. 12 Tak człowiek, gdy się układzie, nie wstanie więcej, a pokąd stoją nieba, nie ocuci się, ani będzie obudzony ze snu swego. 13 Obyżeś mię w grobie ukrył i utaił, ażby się uciszył gniew twój, a iżbyś mi zamierzył kres, kędy chcesz wspomnieć na mię! 14 Gdy umrze człowiek, izali żyć będzie? Po wszystkie dni wymierzonego czasu mego będę oczekiwał przyszłej odmiany mojej. 15 Zawołasz, a ja tobie odpowiem; a spraw rąk twoich pożądasz. 16 Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój. 17 Zapięczętowane jest w wiązance przestępstwo moje, a zgromadzasz nieprawości moje. 18 Prawdziwie jako góra padłszy rozsypuje się, a skała przenosi się z miejsca swego. 19 Jako woda wzdrąża kamienie, a powodzią zalane bywa, co samo od siebie rośnie z prochu ziemi: tak nadzieję ludzką w niwecz obracasz. 20 Przemagasz go ustawicznie, a on schodzi; odmieniasz postać jego, i wypuszczasz go. 21 Będąli zacni synowie jego, tego on nie wie; jeźli też wzgardzeni, on nie baczy. 22 Tylko ciało jego, póki żyw, boleje, a dusza jego w nim kwili.

Verš 1

Człowiek, narodzony z niewiasty, dni krótkich jest, i pełen kłopotów;

Ž 90:5 - Powodzią porywasz ich; są jako sen, i jako trawa, która z poranku rośnie.

Ž 90:9 - Skąd wszystkie dni nasze nagle przemijają dla gniewu twego; jako słowa niszczeją lata nasze.

Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Ž 103:15 - Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

Jak 4:14 - (Którzy nie wiecie, co jutro będzie; bo cóż jest żywot wasz? Para zaiste jest, która się na mały czas pokazuje, a potem niszczeje.)

Verš 2

Wyrasta jako kwiat, i bywa podcięty, a ucieka jako cień, i nie ostoi się.

Ž 103:15 - Dni człowiecze są jako trawa, a jako kwiat polny, tak kwitnie.

Iz 40:6 - Głos mówiącego: Wołaj. I rzekł: Cóż mam wołać? To: Wszelkie ciało jest trawa, a wszystka zacność jego jako kwiat polny.

1Pt 1:24 - Ponieważ wszelkie ciało jest jako trawa i wszelka chwała człowieka jako kwiat trawy; uwiędła trawa i kwiat jej opadł;

Jób 8:9 - (Gdyż wczorajszymi jesteśmy, a nic nie wiemy, ponieważ jako cień są dni nasze na ziemi.)

Ž 90:6 - Z poranku kwitnie i rośnie; ale w wieczór bywa pokoszona, i usycha.

Ž 90:10 - Dni wieku naszego jest lat siedmdziesiąt, a jeźli kto duższy, lat ośmdziesiąt, a to, co najlepszego w nich, tylko kłopot i nędza, a gdy to pominie, tedy prędko odlatujemy.

Ž 102:11 - Dla rozgniewania twego, i dla zapalczywości gniewu twego; albowiem podniósłszy mię porzuciłeś mię.

Ž 144:4 - Człowiek marności jest podobny; dni jego jako cień pomijający.

Verš 3

Wszakże i na takiego otwierasz oczy twoje, a przywodzisz mię do sądu z sobą.

Jób 7:17 - Cóż jest człowiek, że go tak wielce ważysz? a że przykładasz ku niemu serce twoje?

Jób 10:20 - Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Verš 4

Któż pokaże czystego z nieczystego? Ani jeden;

Gn 5:3 - I żył Adam sto i trzydzieści lat, i spłodził syna na podobieństwo swoje, i na wyobrażenie swoje, i nazwał imię jego Set.

Ž 51:5 - Albowiem ja znam nieprawość moję, a grzech mój przedemną jest zawżdy.

Jn 3:6 - Co się narodziło z ciała, ciało jest, a co się narodziło z Ducha, duch jest.

Rim 5:12 - Przetoż jako przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć; tak też na wszystkich ludzi śmierć przyszła, ponieważ wszyscy zgrzeszyli.

Ef 2:3 - Między którymi i my wszyscy obcowaliśmy niekiedy w pożądliwościach ciała naszego, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z przyrodzenia dziećmi gniewu, jako i drudzy.

Verš 5

Gdyż zamierzone są dni jego, liczba miesięcy jego u ciebie; zamierzyłeś mu kres, którego nie może przestąpić.

Jób 7:1 - Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Verš 6

Odstąpże od niego, aż odpocznie, aż przejdzie jako najemniczy dzień jego.

Jób 7:16 - Sprzykrzyłem sobie żywot, nie wiecznie będę żyw. Zaniechajże mię, bo marnością są dni moje.

Jób 7:19 - Pokądże się nie odwrócisz odemnie? a nie zaniechasz mię, ażbym przełknął ślinę moję?

Jób 10:20 - Izaż nie trocha dni moich? Przetoż przestań, a zaniechaj mię, abym się troszeczkę posilił,

Jób 7:1 - Izali czas nie jest zamierzony człowiekowi na ziemi? a jako dni najemnicze nie są dni jego?

Verš 16

Aczkolwiekeś teraz kroki moje obliczył, ani odwłóczysz karania za grzech mój.

Jób 31:4 - Azaż on nie widzi dróg moich, a wszystkich kroków moich nie liczy?

Jób 34:21 - Oczy bowiem jego nad drogami człowieczemi, a on widzi wszystkie kroki jego.

Ž 56:8 - Izali za nieprawość pomsty ujdą? strąć te narody, o Boże! w popędliwości twojej.

Ž 139:2 - Tedy znasz siedzenie moje, i powstanie moje, wyrozumiewasz myśli moje z daleka.

Prís 5:21 - Gdyż przed oczyma Pańskiemi są drogi człowiecze, a on wszystkie ścieszki jego waży.

Jer 32:19 - Wielki w radzie i możny w sprawie, ponieważ oczy twoje otworzone są na wszystkie drogi synów ludzkich, abyś oddał każdemu według dróg jego, i według owoców spraw jego;

Job 14,4 - Pred nesmiernou Božou svätosťou každý človek musí sa cítiť nečistým; kresťanská exegéza vidí v tejto stati narážku na dedičný hriech.

Job 14,14-17 - V prípade, že by som sa mohol navrátiť z podsvetia na svet, potom by som chcel trpezlivo vyčkávať, až by sa ti utíšil hnev, ba celkom by ustal a prišiel by si pre mňa, aby si ma znovu do života postavil pod ochranu svojej dobrotivej otcovskej starostlivosti.

Job 14,18-20 - Ako vždy pôsobia svojou nezadržateľnou mocou mohutné prírodné sily, tak prevádza svoju moc nad človekom aj smrť. Jej sile nikto nevie odolať.