1. kniha kroník

Biblia - Sväté písmo

(POL - Poľský - Gdańska)

1Krn 16, 1-43

1 A gdy przynieśli skrzynię Bożą, i postawili ją w pośród namiotu, który był Dawid rozbił, tedy sprawowali całopalenia i ofiary spokojne przed Bogiem. 2 A gdy dokończył Dawid ofiarować całopalenia, i ofiar spokojnych, błogosławił ludowi w imię Pańskie. 3 I rozdzielił wszystkim mężom Izraelskim, od męża aż do niewiasty, każdemu po bochenku chleba, i po sztuce mięsa, i po łagiewce wina. 4 A postanowił przed skrzynią Pańską z Lewitów sługu, aby wspominali, i wyznawali, i chwalili Pana, Boga Izraelskiego. 5 Asaf był przedniejszy, a wtóry po nim Zacharyjasz, Jehyjel, i Semiramot, i Jechyjel i Matytyjasz, i Elijab, i Benajasz, i Obededom, i Jechyjel; ci na instrumentach, na lutniach, na harfach, ale Asaf na cymbałach, grali. 6 Benajasz zaś i Jachazyjel kapłani z trąbami ustawiczne byli przed skrzynią przymierza Bożego. 7 Dopiero dnia onego najpierwej postanowił Dawid, aby tym psalmem chwalony był Pan przez Asafa i braci jego: 8 Wysławiajcie Pana, wzywajcie imienia jego, a opowiadajcie między narodami sprawy jego. 9 Śpiewajcie mu, grajcie mu, rozmawiajcie o wszystkich cudach jego. 10 Chlubcie się w imieniu świętem jego, a niech się rozraduje serce szukających Pana. 11 Szukajcie Pana, i mocy jego; szukajcie oblicza jego zawżdy. 12 Wspominajcie dziwne sprawy jego, które czynił, i cuda jego, i sądy ust jego. 13 O nasienie Izraelskie, słudzy jego! O synowie Jakóbowi, wybrani jego! 14 On jest Pan, Bóg nasz; po wszystkiej ziemi sądy jego. 15 Pamiętajcie aż na wieki na przymierze jego, na słowow, które przykazał do tysiącznego pokolenia; 16 Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę jego z Izaakiem; 17 I postanowił to Jakóbowi za prawo, a Izraelowi za przymierze wieczne, 18 Mówiąc: Tobie dam ziemię Chananejską za sznur dziedzictwa waszego. 19 Choć was była mała liczba, a przez krótki czas byliście przychodniami w niej; 20 I przechodzili od narodu do narodu, i od królestwa do innego ludu: 21 Nie dopuścił nikomu, aby ich uciskać miał, i karał dla nich królów, 22 Mówiąc: Nie tykajcie pomazańców moich, a prorokom moim nie czyńcie nic złego. 23 Śpiewajcie Panu wszystka ziemio; opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienie jego. 24 Opowiadajcie między narodami chwałę jego, i między wszystkimi ludźmi dziwne sprawy jego; 25 Bo wielki jest Pan, i chwalebny bardzo, i straszniejszy nad wszystkich bogów; 26 Gdyż bogowie pogańscy są bałwanami; ale Pan niebiosa uczynił. 27 Sława i zacność przed nim, moc i wesele na miejscu jego. 28 Przynieście Panu pokolenia narodów, przynieście Panu chwałę i moc. 29 Przynieście Panu chwałę imienia jego, przynieście dary, a przychodźcie przed obliczności jego; kłaniajcie się Panu w ozdobie świętobliwości. 30 Bójcie się oblicza jego wszystka ziemio, a będzie utwierdzony okrąg ziemi, aby się nie poruszył. 31 Niech się rozradują niebiosa, a niech się rozweseli ziemia, a niech mówią w narodach: Pan króluje! 32 Niech zaszumi morze, i ze wszystkiem, co w niem jest; niech się rozraduje pole, i wszystko, co na niem jest. 33 Tedy się rozweselą drzewa leśne przed Panem; albowiem przyszedł sądzić ziemię. 34 Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego. 35 A mówcie: Zachowaj nas, Boże zbawienia naszego! i zgromadź nas, a wyrwij nas od pogan, abyśmy wielbili imię święte twoje, i chlubili się w chwale twojej. 36 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieków aż na wieki. I rzekł wszystek lud Amen, i chwalił Pana. 37 I zostawił tam Dawid przed skrzynią przymierza Pańskiego Asafa i braci jego, aby służyli przed skrzynią ustawicznie według potrzeby dnia każdego. 38 Lecz Obededoma i braci ich sześdziesiąt i ośm, Obededoma mówię, syna Jedytunowego, i Hosę, uczynił odźwiernymi. 39 A Sadoka kapłana, i braci jego kapłanów postawił przed przybytkiem Pańskim na wyżynie, która była w Gabaon, 40 Aby ofiarowali całopalenia Panu na ołtarzu całopalenia ustawicznie rano i w wieczór, a to według wszystkiego, co napisano w zakonie Pańskim, który przykazał Izraelowi. 41 A z nimi Hemana i Jedytuna, i innych na to obranych, którzy byli z imienia mianowani, aby chwalili Pana, przeto iż na wieki trwa miłosierdzie jego. 42 A między nimi Heman i Jedytun, trąbili i grali na trąbach, na cymbałach, i na innych instrumentach muzycznych Bogu; ale synów Jedytunowych postawił u wrót. 43 A tak rozszedł się wszystek lud, każdy do domu swego. Dawid się też wrócił, aby błogosławił domowi swemu.

Verš 1

A gdy przynieśli skrzynię Bożą, i postawili ją w pośród namiotu, który był Dawid rozbił, tedy sprawowali całopalenia i ofiary spokojne przed Bogiem.

2Sam 6:17 - A gdy przynieśli skrzynię Pańską, postawili ją na miejscu swem pośrodku namiotu, który był dla niej rozbił Dawid, i ofiarował Dawid przed Panem całopalenia i spokojne ofiary.

Verš 34

Wysłwiajcie Pana; albowiem dobry, bo na wieki trwa miłosierdzie jego.

Ž 107:1 - Wysławiajcie Pana: albowiem dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Ž 118:1 - Wysławiajcie Pana, albowiem dobry; albowiem na wieki trwa miłosierdzie jego;

Ž 136:1 - Wysławiajcież Pana, albowiem jest dobry; albowiem na wieki miłosierdzie jego.

Verš 3

I rozdzielił wszystkim mężom Izraelskim, od męża aż do niewiasty, każdemu po bochenku chleba, i po sztuce mięsa, i po łagiewce wina.

2Sam 6:19 - I dał między wszystek lud, i między wszystko zgromadzenie Izraelskie, od męża aż do niewiasty, każdemu bochenek chleba jeden, i jednę sztukę mięsa, i łagiew jednę wina. I odszedł wszystek lud, każdy do domu swego.

Verš 15

Pamiętajcie aż na wieki na przymierze jego, na słowow, które przykazał do tysiącznego pokolenia;

Gn 17:9 - Nad to rzekł Bóg Abrahamowi: Ty też przymierza mego przestrzegać będziesz, ty i nasienie twoje po tobie, w narodziech swoich.

Verš 16

Które postanowił z Abrahamem, i na przysięgę jego z Izaakiem;

Gn 26:3 - Bądźże gościem w tej ziemi, a Ja będę z tobą, i będęć błogosławił; albowiem tobie i nasieniu twemu dam te wszystkie krainy, i utwierdzę przysięgę, którąm przysiągł Abrahamowi, ojcu twemu.

Verš 17

I postanowił to Jakóbowi za prawo, a Izraelowi za przymierze wieczne,

Gn 28:13 - A Pan stał nad nią i rzekł; Jam jest Pan, Bóg Abrahama, ojca twego, i Bóg Izaaka, ziemię tę, na której ty śpisz, tobie dam i nasieniu twojemu.

Gn 35:11 - I rzekł mu Bóg: Jam jest Bóg wszechmogący, rozradzaj się, i rozmnażaj się; naród, i mnóstwo narodów będzie z ciebie, a królowie z biódr twoich wynijdą.

Verš 21

Nie dopuścił nikomu, aby ich uciskać miał, i karał dla nich królów,

Gn 12:20 - I przykazał o nim Farao mężom, i puścili go wolno i żonę jego, i wszystko, co było jego.

Ex 7:1 - I rzekł Pan do Mojżesza: Oto, postanowiłem cię za Boga Faraonowi, a Aaron, brat twój, będzie prorokiem twoim.

Ex 8:1 - I rzekł Pan do Mojżesza: Wnijdź do Faraona, a mów do niego: Tak mówi Pan: Wypuść lud mój, aby mi służył.

Ex 9:1 - Potem rzekł Pan do Mojżesza: Wnijdź do Faraona, a mów do niego: Tak mówi Pan, Bóg Hebrejczyków: Wypuść lud mój, aby mi służył;

Ex 10:1 - Rzekł zatem Pan do Mojżesza: Wnijdź do Faraona; bom Ja obciążył serce jego, i serce sług jego, abym czynił te znaki moje między nimi;

Ex 11:1 - I rzekł Pan do Mojżesza: Jeszcze jednę plagę przywiodę na Faraona, i na Egipt, potem wypuści was stąd; wypuści cale, owszem wypędzi was stąd.

1Krn 16,8-36 - Chválospev je zložený zo žalmov, a to 8–22 = Ž 105,1–5. Verše 23–33 = Ž 96. Verš 34 = Ž 106,1. Verš 35 = Ž 106,47. Verš 36 je chváloreč podobná tým, ktorými sa zakončujú prvé štyri zbierky žalmov.