Hľadaný výraz: psalms 69, Preklad: Poľský - Gdańska, Počet výsledkov: 1
| 1 Przedniejszemu śpiewakowi na Sosannim psalm Dawidowy. 2 Wybaw mię, o Boże! boć przyszły wody aż do duszy mojej. 3 Pogrążony jestem w głębokiem błocie, gdzie dna niemasz; przyszedłem w głębokości wód, a nawałność ich porwała mię. 4 Spracowałem się wołając, wyschło gardło moje; ustały oczy moje, gdym oczekiwał Boga mojego. 5 Więcej jest tych, którzy mię mają w nienawiści bez przyczyny, niż włosów na głowie mojej; zmocnili się ci, którzy mię wygubić usiłują, a są nieprzyjaciółmi mymi niesłusznie; czegom nie wydarł, musiałem nagradzać. 6 Boże! ty znasz głupstwo moje, a występki moje nie są tajne przed tobą. 7 Niechajże nie będą zawstydzeni dla mnie ci, którzy na cię oczekują, Panie, Panie zastępów! niech nie przychodzą dla mnie do hańby ci, którzy cię szukają, o Boże Izraelski! 8 Bo dla ciebie ponoszę urąganie, a zelżywość okryła oblicze moje. 9 Stałem się obcym braciom moim, a cudzoziemcem synom matki mojej, 10 Przeto, że gorliwość domu twego zżarła mię, a urąganie urągających tobie przypadło na mię. 11 Gdym płakał i trapił postem duszę moję, stało mi się to pohańbienie. 12 Gdym wziął na się wór miasto szaty, byłem u nich przypowieścią. 13 Mówili o mnie ci, którzy siedzieli w bramie, a byłem piosnką u tych, którzy pili mocny napój. 14 Ale ja obracam modlitwę moję do ciebie, Panie! czas jest upodobania twego; o Boże! według wielkości miłosierdzia twego wysłuchajże mię, dla prawdy zbawienia twego. 15 Wyrwij mię z błota, abym nie był pogrążony; niech będę wyrwany od tych, którzy mię nienawidzą, jako z głębokości wód; 16 Aby mię nie zatopiły strumienie wód, i nie pożarła głębia i nie zawarła nademną studnia wierzchu swego. 17 Wysłuchajże mię, Panie! boć dobre jest miłosierdzie twoje; według wielkiej litości twojej wejrzyj na mię. 18 Nie zakrywajże oblicza twego od sługi swego, bom jest w utrapieniu; pośpieszże się, wysłuchaj mię. 19 Przybliż się do duszy mojej, a wybaw ją; dla nieprzyjaciół moich odkup mię. 20 Ty znasz pohańbienie moje, i zelżywość moję, i wstyd mój: przed tobąć są wszyscy nieprzyjaciele moi. 21 Pohańbienie pokruszyło serce moje, z czegom był żałośny; oczekiwałem, azaliby się mię kto użalił, ale nikt nie był; azaliby mię kto pocieszył, alem nie znalazł. 22 Owszem, miasto pokarmu podali mi żółć, a w pragnieniu mojem napoili mię octem. 23 Niechajże im będzie stół ich przed nimi sidłem, a szczęście ich na upadek. 24 Niech się zaćmią oczy ich, aby nie widzieli, a biodra ich niech się zawżdy chwieją. 25 Wylij na nich rozgniewanie swoje, a popędliwość gniewu twego niech ich ogarnie. 26 Niech będzie mieszkanie ich puste, w namiotach ich niech nikt nie mieszka. 27 Bo tego, któregoś ty ubił, prześladują, a o boleści poranionych twoich rozmawiają. 28 Przydajże nieprawość ku nieprawości ich, a niech nie przychodzą do sprawiedliwości twojej. 29 Niech będą wymazani z ksiąg żyjących, a z sprawiedliwymi niech nie będą zapisani. 30 Jamci utrapiony, i zbolały; lecz zbawienie twoje, Boże! na miejscu bezpiecznem postawi mię. 31 Tedy będę chwalił imię Boże pieśnią, a będę je wielbił z dziękczynieniem. 32 A będzie to przyjemniejsze Panu, niżeli wół albo cielec rogaty z rozdzielonemi kopytami. 33 To widząc pokorni rozradują się, szukając Boga, a ożyje serce ich; 34 Iż wysłuchiwa Pan ubogich, a więźniami swymi nie gardzi. 35 Niech go chwalą niebiosa i ziemia, morze i wszystko, co się w nich rucha. 36 Bógci zaiste zachowa Syon, i pobuduje miasta Judzkie; i będą tam mieszkać, a ziemię tę dziedzicznie otrzymają. Także i nasienie sług jego dziedzicznie ją otrzyma, a którzy miłują imię jego, będą w niej mieszkać. |
