výhody registrácie

Kniha Jób

Biblia - Sväté písmo

(RV - Španielský - Reina Valera)

Jób 19, 1-29

1 Y RESPONDIO Job, y dijo: 2 ¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras? 3 Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí? 4 Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro. 5 Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio, 6 Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí. 7 He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio. 8 Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas. 9 Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza. 10 Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado. 11 E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos. 12 Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda. 13 Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos. 14 Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí. 15 Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos. 16 Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba. 17 Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba. 18 Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí. 19 Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí. 20 Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes. 21 Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado. 22 ¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes? 23 Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! ­Quién diese que se escribieran en un libro! 24 Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre! 25 Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo: 26 Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios; 27 Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí. 28 Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla. 29 Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.

Jób 19, 1-29





Verš 19
Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
Ž 41:9 - Aun el hombre de mi paz, en quien yo confiaba, el que de mi pan comía, Alzó contra mí el calcañar.
Ž 55:13 - Mas tú, hombre, al parecer íntimo mío, Mi guía, y mi familiar:

Verš 18
Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
Jób 30:1 - MAS ahora los más mozos de días que yo, se ríen de mí; Cuyos padres yo desdeñara ponerlos con los perros de mi ganado.

Verš 11
E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
Jób 13:24 - ¿Por qué escondes tu rostro, Y me cuentas por tu enemigo?
Jób 16:9 - Su furor me destrizó, y me ha sido contrario: Crujió sus dientes contra mí; Contra mí aguzó sus ojos mi enemigo.
Jób 33:10 - He aquí que él buscó achaques contra mí, Y me tiene por su enemigo;
Nár 2:5 - Fué el Señor como enemigo, destruyó a Israel; Destruyó todos sus palacios, disipó sus fortalezas: Y multiplicó en la hija de Judá la tristeza y lamento.

Verš 20
Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
Jób 30:30 - Mi piel está denegrida sobre mí, Y mis huesos se secaron con ardentía.
Ž 102:5 - Por la voz de mi gemido Mis huesos se han pegado á mi carne.
Nár 4:8 - Oscura más que la negrura es la forma de ellos; no los conocen por las calles: Su piel está pegada á sus huesos, seca como un palo.

Verš 13
Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
Ž 31:11 - De todos mis enemigos he sido oprobio, Y de mis vecinos en gran manera, y horror á mis conocidos: Los que me veían fuera, huían de mí.
Ž 38:11 - Mis amigos y mis compañeros se quitaron de delante de mi plaga; Y mis cercanos se pusieron lejos.
Ž 69:8 - He sido extrañado de mis hermanos, Y extraño á los hijos de mi madre.
Ž 88:8 - Has alejado de mí mis conocidos: Hasme puesto por abominación á ellos: Encerrado estoy, y no puedo salir.

Job 19,9 - Boh postrhúval ozdobné rúcho z Jóba, t. j. odňal mu všetku vážnosť a bohatstvo, ktorými predtým oplýval.

Job 19,12 - "Tlupy, čo postupujú združené", sú všetci nepriatelia Jóbovi. K nim patria aj jeho bezohľadní priatelia.

Job 19,13 - "Bratia" sú Jóbovi súkmeňovci a iní bližší pokrvní. Slovo "brat" malo v tých krajoch široký význam: Okrem pokrvných naznačovalo vôbec všetkých ľudí, ktorí sú dušou niekomu blízki.

Job 19,20 - Jób vychudol na kožu a kosť. Pery bez mäsa mu pokrývajú zuby.

Job 19,24 - Nápisy na skalných stenách chránili proti vplyvom poveternosti tak, že vryté priehlbiny písmen vyplnili olovom.

Job 19,27 - Osnova sa nám spoľahlivo nezachovala; preto je pochopiteľné, že aj preklady sú dosť odchylné. Zmysel miesta treba porovnať s obsahom celej knihy. Kniha o Jóbovi nikde neučí výslovné presvedčenie o budúcom zmŕtvychvstaní tela, ako sa o tom mnohí, najmä vedení textom Vulgáty nazdávali. Zmysel miesta je asi tento: Keď večne živý Boh vystúpi raz ako Jóbov obhajca, pomôže mu k jeho právu. Lebo Boh dokáže jeho nevinu a zbaví ho aj utrpenia. Jób bude hľadieť na Boha vo svojom tele, ale ešte v tomto živote.